Bu sefer oltaya biz takıldık!..

Kış geliyor, balık mevsimi de açıldı hâliyle. “Ufak bir kılçıktan ne olacak canım” dememek lazım. İnsanın bizzat başına gelince, bazı hadiseleri daha iyi anlıyor. “Biz yaşadık, başkaları da aynı durumu yaşamasın” diye, bir ikaz ve uyarı mahiyetinde başımızdan geçen bu hadiseyi anlatmak istedik...

 

Bundan birkaç yıl önce, yani pandemi öncesiydi. Sol el bilek kemiğimde, çok şiddetli bir ağrı ile uykudan uyandım. Ama nasıl, bütün iskeleti saran bir ağrı. Ve parmak hareketlerini de kısıtlayan bir ağrı. Türkiye Hastanesinin, benim hayatımın her döneminde ayrı bir yeri var.

 

Ta ki çocukluğumda oraya çok yakın mahallede ikamet etmemiz sebebi ile bu mekânın bahçesinde yetişen güller bizi âdeta hep kendine çekmiştir. Tabii çok sonradan anladık bunun hikmetini. Zira Sultan 2. Abdülhamid Hân hazretlerinin bir yadigârı idi orası. O vakitler Bulgar tebaanın istifadesi için yapılmış. Tabii daha sonra onlar çekilince boş kalmış.

 

Şimdi elhamdülillah, Türkiye Hastanesi vesilesi ile bu ülkenin insanları istifade ediyor. Allahü teâlâ, Enver Ören Bey'e, gani gani rahmet eylesin. Çok büyük hizmetleri oldu memleketimizin her bir köşesine. Sadece bu hastanesi ile tüm vatandaşların gönlünde taht kurmuştur. Hizmeti ve emeği geçen herkesten Allahü teâlâ razı olsun...

 

Bu kadar, biraz uzun yazmamın elbette sebepleri var. Belki çok şaşılacak bir durum gibi gelebilir size ama inanın 90’lı yılların başında benim ve birkaç arkadaşın velime yemeği de bu şirin yerdeki çatı katında bulunan yemekhanede verildi ve Enver Beylerin de teşrifleri ile bereketlenmiştik.

 

Daha sonra çok şükür iki evladımız da yine bu güzel hastanede, dünyaya gözlerini açtılar. Her ikisinin doğumlarında da orada, rahmetli Enver Bey ile karşılaşıp hayır dualarına mazhar olmuştuk. Ne güzel günlerdi. Daha sonraları da çocukların aşıları vesilesi ile sık sık gider, oranın maddi ve manevi havasından istifade ederdik.

 

Ve 2001 senesinde yine orada din ve fen âlimi Hüseyn Hilmi Işık Efendinin ahirete irtihalleri haberi ile gitmiş ve hasta yatağından gasilhaneye götürülürken sedyenin bir ucundan tutmak, hizmet kabilinden bize de nasip olmuştu. Cenâb-ı Hak şefaatlerine nail eylesin inşallah.

 

İşte böyle tatlı ve hüzünlü anılarımızın geçtiği bu hastaneye bu sefer çok ciddi bir rahatsızlık sebebi ile ortopediden randevu alarak gittik. DEVAMI YARIN