Buna nasıl yürek dayanır?

Üçüncü kez tekrarda ancak tamamlanabilmişti sala... Meğer dayım hocanın can ciğer arkadaşıymış... Cami cemaatindenmiş... Ezanı çoğu kez oradan o minareden çıkıp dayım okurmuş... İmam'ın o günler gözlerinin önüne geldiği için dayanamamış... Sala sonunda dayımın ismini söyleyip şehit olmuştur derken hıçkırıklarını koyuverdi...

Ben yerimde duramıyordum... Yengemler gitme kızım dayanamazsın deseler de duramadım.... Nasıl dayanırdım ben onun hasretine...

Koşarak gittim, kalabalığın arasına daldım... Ah benim güzel dayım... Al bayrağa sarılı tabutunun içinde Mehmetçiklerin omuzunda çelenk gibi duruyordun...

Avluya cenaze geldiğinde kıyamet koptu sanki... Anneme de sakinleştirici iğne yapmışlardı... Ayakta zor duruyordu... "Bir kez olsun yüzünü görelim ne olur?" dedik... Göstermediler...

Tabuttan hâlâ kan akıyordu... Ve dayım ebedi yurduna uğurlanırken yüreğimizi de alıp götürdü...

"Verin benim dayımı! Nereye götürüyorsunuz!" diye yıktım ortalığı ama o sesimi duymuyordu... Askerler de ağlıyordu.... Herkes ağlıyordu... Ama hiç kimse dayımı durduramadı... O cennet-i âlâya uçmuştu inşallah... Gidiyordu salına salına...

Canım dayım... Vatanı uğruna şehit düşmüştü...

Aradan bunca sene geçti... Ama onun acısı yüreğimde hâlâ bir hançer gibi saplı duruyor... Ve ne zaman bir şehit haberi duysam, o yara sanki dayım şehit olmuş gibi yeniden kanıyor...

Bu kana doymamış caniler hâlâ bu topraklarda kan akıtmaya doymuyor. Her gün içimiz yanıyor...

Uçaklar dağları bombalıyor ama hain kan emiciler içimizde, sokaklarda karakolumuza, karargâhımıza saldırıyorlar... Polisimizi, askerimizi planlayıp katlediyorlar. Buna nasıl can dayanır? Binbaşımızı hem de çocuklarının ailesinin yanında katlediyorlar. Buna nasıl yürek dayanır? Ben dayıma dayanamazken analar evlatlarına nasıl dayanır? Neden polislerimize askerimize daha etkin mücadele imkânı verilmez? Onlar ortalığı kasıp kavururken su sıkmak mıdır caydırıcılık? Bu ülke ne zaman huzura kavuşacak? Ne zaman anneler ağlamayacak?