Bunu ömür boyu saklayacağım...

“Necati Ağabey elinden kaçıracaklarmış gibi mendili sıkıp cebine indirdi ve itiraz etti"

 

 

 

Mendil üzerine başlayan duygu cümlelerimi ve hatırladıkça burnumun direğini sızlatan o unutulmaz hatıramı paylaşmaya bugün de devam ediyorum.

 

Necati Ağabey bir gün sağ cebine özel olarak muhafaza ettiği mendile baktı ki, jelatin torba içinde olduğu hâlde mendilin katlama yerleri zamana karşı direnememiş, sararmıştı. Meşhur bir markanın mağazasına uğrayıp yeni ve daha kaliteli bir mendil aldı.

 

Ve o gün geldi.

 

Bir gün kalabalık bir katılımcı grubunun olduğu toplantıda patronun, “ağabeyinin” narin burnu yaşanan streslere dayanamayıp kanadı.

 

- Mendili olan var mı? diye sordu.

 

Necati Ağabey yaklaşık üç yılın hazırlığıyla yerinden ok gibi, hatta panik hâlde fırladı:

 

- Var efendim.

 

O bir yandan mendili jelatin kılıftan çıkarıp ağabeye doğru koşarken ağabey de onun yıllar önceki mahcubiyetine karşı nasıl hazırlandığını, jelatine sarılmış mendili görünce fark edip derin ve çok anlamlı bir gülümsemeyle Necati Ağabey’e baktı.

 

- Aferin Necati!

 

Kanama için ciğeri yanarken bir yandan bu “Aferin Necati” iltifatıyla da yaklaşık üç yıllık hazırlığın semeresini o gün fazlasıyla almanın ve o büyük insana hizmet edebilmenin huzuru ile içinde tatlı bir esinti hissediyordu.

 

Ağabey mendili açıp burnunu alttan kavrayacak şekilde yerleştirdi. Herkes üzüntüyle ona bakarken mendili bir süre burnunda tuttu. Sonra kanamanın devam edip etmediğini kontrol ederek indirdi ve kanamanın durduğunu anlayıp mendilin kanlı kısmı içte kalacak şekilde katlayıp Necati Ağabey’e uzattı.

 

O sırada çay dağıttığı için orada bulunan çaycı Hüseyin Ağabey;

 

- Necati Abi ver atayım, dedi.

 

Necati Ağabey elinden kaçıracaklarmış gibi mendili sıkıp cebine indirdi ve itiraz etti:

 

- Hayır! Ben bunu ömür boyu saklayacağım, kimseye vermem!

 

Patron Enver Ağabey yine çok memnun ve huzur veren bir gülümsemeyle Necati Ağabey’e baktı.

 

- Aferin Necati!

 

Şimdi ikisi de merhum olan o mendil menkıbesinin değerli insanları bize de bir vefa, bir sevgi, bir saygı ve güzel bir “mendil” dersi verdiler.

 

     Mehmet Erol