Doğum günümde vefat etti!..
21 Temmuz 2014 01:00
"Ramazanda vefat etmesi beni rahatlattı. Çünkü ramazanda müminlere kabir azabı olmayacağını okumuştum..."
Bu komşuma hasta yatağında ara ara gidip gazetemizin Bizim Sayfasından ve Herkese Lazım Olan İman kitabından okuyordum.
"Oku oku... Ben hiç sıkılmıyorum. Keşke herkes senin gibi olsa, geliyorlar birbirlerini çekiştirip gidiyorlar. İnanın başım şişiyor dedikodudan" diyordu.
Müsafaha yapıp elini yüzüne sürüyordu. Bunun bidat olduğunu yapmaması gerektiğini söyledim. Orada başka komşular da vardı. Bir tek o elini yüzüne götürmüyordu artık.
Diğerleri yine bildikleri gibi yapıyordu.
Benim iki kızım var. Onun da iki oğlu. Benim kızlar büluğ çağına girince tabii ki tesettüre riayet ettiler. Görünce "namazlarını da kılıyorlar mı?" diye sordu. "Evet artık onlar mesul oluyorlar" dedim.
Oğullarına dedi ki: "Siz de namazınızı kılın oğlum. Ahirette bunun hesabını soracaklar. Bak ben şimdi hastayım. Keşke önceden namazıma başlasaydım. Bana bakın da ibret alın" dedi.
Komşumdan böyle şeyler duyunca ona sevgim arttı...
Bir gün, çok sevdiğim ve duaları müstecap olan saliha bir ablayla telefonda görüştürdüm. Ona çok dua etti. O zaman da çok sevindi ve memnun oldu. "Allah sizden razı olsun" dedi...
Komşum giderek zayıflıyor, kuvvetten düşüyordu. Artık her gün 5-10 dakika yukarı çıkıyor, müsafaha ediyor Ayet'el Kürsü ve Silsileyi Aliye'yi okuyordum.
Cumartesi günü ramazan başlıyordu. Perşembe günüydü. İkindiye doğru anneme de söyledim. Beraber komşuya çıktık. Ablası, büyük oğlu ve yeğeni vardı. Komşumuzun durumu bayağı ağırlaşmıştı. Ablası "eşyalarını hazırlıyorum, köye gidecek, az sonra enişte gelip götürecek" dedi.
Köyde abisi vardı. O çağırmış. Komşumu belki de bu son görüşüm olabilir diye düşündüm.
Sağ elini başparmaklarımız birleşecek şekilde tuttum. Elinin hiç can yoktu. Gözlerinde bakışlar kaymıştı. Bildiğim surelerden okudum. Odada annemden başka kimse yoktu.
Yanına oturup Kelime-i tevhit söyletip istiğfar ettirdim. Sonra annemle birlikte komşumla helalleşip ayrıldık. O gün yani perşembe akşama doğru beyi köye götürmüş.
Ertesi gün cumaydı. Ramazan için hazırlık, pazar alışverişi yaptım. Gece sahura kalktık. Cumartesi günü orucumuzu tuttuk. Ertesi gün pazar idi. Sabahleyin komşumun salası veriliyordu. O gün benim doğum günüm olduğunu hatırladım. Komşum benim doğum günümde vefat etmişti. Allah rahmet eylesin.
A.B.-Adana
Bu komşuma hasta yatağında ara ara gidip gazetemizin Bizim Sayfasından ve Herkese Lazım Olan İman kitabından okuyordum.
"Oku oku... Ben hiç sıkılmıyorum. Keşke herkes senin gibi olsa, geliyorlar birbirlerini çekiştirip gidiyorlar. İnanın başım şişiyor dedikodudan" diyordu.
Müsafaha yapıp elini yüzüne sürüyordu. Bunun bidat olduğunu yapmaması gerektiğini söyledim. Orada başka komşular da vardı. Bir tek o elini yüzüne götürmüyordu artık.
Diğerleri yine bildikleri gibi yapıyordu.
Benim iki kızım var. Onun da iki oğlu. Benim kızlar büluğ çağına girince tabii ki tesettüre riayet ettiler. Görünce "namazlarını da kılıyorlar mı?" diye sordu. "Evet artık onlar mesul oluyorlar" dedim.
Oğullarına dedi ki: "Siz de namazınızı kılın oğlum. Ahirette bunun hesabını soracaklar. Bak ben şimdi hastayım. Keşke önceden namazıma başlasaydım. Bana bakın da ibret alın" dedi.
Komşumdan böyle şeyler duyunca ona sevgim arttı...
Bir gün, çok sevdiğim ve duaları müstecap olan saliha bir ablayla telefonda görüştürdüm. Ona çok dua etti. O zaman da çok sevindi ve memnun oldu. "Allah sizden razı olsun" dedi...
Komşum giderek zayıflıyor, kuvvetten düşüyordu. Artık her gün 5-10 dakika yukarı çıkıyor, müsafaha ediyor Ayet'el Kürsü ve Silsileyi Aliye'yi okuyordum.
Cumartesi günü ramazan başlıyordu. Perşembe günüydü. İkindiye doğru anneme de söyledim. Beraber komşuya çıktık. Ablası, büyük oğlu ve yeğeni vardı. Komşumuzun durumu bayağı ağırlaşmıştı. Ablası "eşyalarını hazırlıyorum, köye gidecek, az sonra enişte gelip götürecek" dedi.
Köyde abisi vardı. O çağırmış. Komşumu belki de bu son görüşüm olabilir diye düşündüm.
Sağ elini başparmaklarımız birleşecek şekilde tuttum. Elinin hiç can yoktu. Gözlerinde bakışlar kaymıştı. Bildiğim surelerden okudum. Odada annemden başka kimse yoktu.
Yanına oturup Kelime-i tevhit söyletip istiğfar ettirdim. Sonra annemle birlikte komşumla helalleşip ayrıldık. O gün yani perşembe akşama doğru beyi köye götürmüş.
Ertesi gün cumaydı. Ramazan için hazırlık, pazar alışverişi yaptım. Gece sahura kalktık. Cumartesi günü orucumuzu tuttuk. Ertesi gün pazar idi. Sabahleyin komşumun salası veriliyordu. O gün benim doğum günüm olduğunu hatırladım. Komşum benim doğum günümde vefat etmişti. Allah rahmet eylesin.
A.B.-Adana