Düğün kafileleri yola çıkmıştı...

Hatırama bugün de devam ediyorum... Ömer Amca dünürleriyle görüştü. Mayıs ayı sonu haziran ayı başlarında, birilerini hiç görmeyen bu dört gencin düğün gününü kararlaştırdılar.

 

Berdelde düğün âdet ve geleneği de şu şekildeydi: Kızların babaları verebildiği kadar kızlarına çeyiz eşya alırlar başlık parası yok. Herkesin düğün masrafları kendilerine ait.

 

Ömer Amca yirmi beş atlı, iki kağnı öküz arabasıyla Erzurum’a doğru yola çıktılar. Karşı taraf da aynı şekilde yola çıkıp iki köyün orta menzilinde bir suyun kıyısında karşılaşırlar. Biraz hoş beş yaparlar. İki düğün alayı birbirlerinden ayrılırlar, herkes kendi gelinini almaya gider.

 

Düğün alayındaki erkekleri konu komşu birer ikişer o gece evlerinde misafir ederler. Kadınlar gelin evinde konaklarlar. Gece kına yakılır, eğlenceler yapılır. Erkekler de dışarıda düğün için oynayıp halay çekerler. Ertesi gün sabah düğün yemeği verilir. Çeyizler halka gösterilir, kağnı arabalarına yüklenir.

 

Gelinlere gelinlik olarak kırmızı kadifeden süslemeli bir elbise giydirilir. Şu zamanda kullanılan beyaz gelinlik galiba Avrupa kültür ve geleneğinden bize geçmiş. Bizim Anadolu coğrafyasında genel kültürümüz gelinlerin giydikleri gelinlik kostümünün kırmızı kumaş veya kadifeden oluşudur. Kofik adında bir başlık gelinlerin başına konulur bu kofik denilen başlığın etrafına rengârenk yazma pullu yemeniler bağlanıp süslenir, gelinin başına kırmızı bir duvak örtülür tekbir ve salevatlarla gelin ata bindirilip götürülür.

 

Bu gelinlik kıyafetleri hâlen Türk cumhuriyetlerinde harfiyen uygulanıyor. Ama maalesef üzülerek yazıyorum Anadolu coğrafyasında bu kültür neredeyse tamamen unutuldu...

 

Neyse sabahleyin düğün yemekleri yenildi. Esra Ablanın gidip elini öptüm. O da yanaklarımdan öptü, ailesiyle vedalaştı. Ata bindirildi ve hiç görmediği damadın köyüne yola revan oldu.

 

İki düğün alayı, Göksu Çayı'nı geçince Molla Badin köyünün yakınında karşılaştılar. Hâl hatır soruldu. Her iki düğünün de hayırlı uğurlu olması için dualar yapıldı. İki gelin Esra’yla Nuran orada birbirlerine sarılıp ağladılar. Tanışıp biraz sohbet ettiler. İkisi de “ah keşke berdel olmasaydık” diye sohbet ettiler. DEVAMI YARIN