Durum, hastane polisine intikal etti!

"Bu bir­lik­te­lik so­nu­cu ha­mi­le kal­dı­ğı­nı fark et­miş­ti. Du­ru­mu a­i­le­si­ne bil­dir­mek­ten kork­muş­tu. Gün­ler­ce ne ya­pa­ca­ğı­nı dü­şün­müş, Ban­dır­ma'da­ki tey­ze­sin­den yar­dım is­te­me­ye ka­rar ver­miş­ti..." Do­ğum için has­ta­ne­ye ge­len genç an­ne ada­yı­nın do­ğum es­na­sın­da ya­şa­dı­ğı, kor­ku ve en­di­şe­ler­den şüp­he­le­nen ba­yan dok­tor, bir de fark­lı isim­ler­le kar­şı­la­şın­ca so­rum­lu­luk duy­gu­suy­la has­ta ya­kı­nı olan otuz­lu yaş­lar­da­ki ka­dı­na net ko­nu­şur: -İçim­de­ki kuş­ku­lar yok ol­ma­dı­ğı sü­re­ce si­zi ta­bur­cu ede­mem. Bu has­ta bu­ra­ya Ay­şe is­miy­le ya­tı­rıl­mış. Adı­nı sor­du­ğum­da ba­na Se­ma­nur de­miş­ti. Siz ise adı­nı­zın Ay­şe ol­du­ğu­nu söy­lü­yor­su­nuz. Bu ara­da hem­şi­re de has­ta ka­yıt bil­gi­le­ri­ni ge­tir­miş­ti. Ba­ba adı, do­ğum ye­ri ve ta­ri­hi bil­gi­le­ri otuz­lu yaş­lar­da­ki ba­ya­na ait bil­gi­ler­di. Şüp­he­li do­ğum ya­pan genç an­ne­nin, Ay­şe is­min­de­ki tey­ze­si­nin bil­gi­le­ri­ni kon­trol ede­rek araş­tır­ma­yı bi­raz de­rin­leş­tir­me­ye baş­la­dı­ğı­mız­da, ka­dın­ca­ğız mah­vol­du: -Bir yan­lış­lık yok dok­tor ha­nım... -İn­şal­lah yok­tur. Ama bu ka­yıt­lar bi­zi ra­hat­lat­mı­yor. An­ne­nin ka­yıt­ta­ki ya­şıy­la ken­di fi­zi­ki gö­rü­nü­şü uyum için­de de­ğil. Bu du­rum­da in­ce­le­me baş­lat­ma­mız ge­re­ke­cek. Ay­şe is­min­de­ki otuz­lu yaş­lar­da­ki tey­ze renk­ten ren­ge gi­ri­yor ama elin­den bir şey gel­me­di­ği için kıv­ra­nıp du­ru­yor­du. Bir in­san ola­rak düş­tü­ğü ha­le acı­ma­mak el­de de­ğil­di. Ama ben de he­kim ola­rak gö­re­vi­mi ye­ri­ne ge­tir­mek ve so­rum­lu­luk­tan kur­tul­mak du­ru­mun­day­dım: -Ku­su­ra bak­ma­yın. Ben dok­to­rum. Bu­ra­sı da Dev­let Has­ta­ne­si. Bu gi­bi du­rum­lar­da has­ta­ne po­li­si­ni ha­ber­dar et­me­di­ğim za­man ben so­rum­lu olu­yo­rum. -Ha­ber ver­me­yin ne olur? Üzü­le­rek de ol­sa du­ru­mu has­ta­ne po­li­si­ne ha­ber ver­dim. Ver­mek du­ru­mun­day­dım. As­lın­da ben bek­le­dim ki genç tey­ze, böy­le bir me­se­ley­le kar­şı­laş­tı­ğın­da he­men kı­zın ai­le­si­ni ara­sın. Hat­ta genç an­ne­nin eşi, do­ğan ço­cu­ğun ba­ba­sı kim ise onu ara­sın, he­men gel­sin­ler. Ne ara­yan ol­du ne ge­lip il­gi­le­nen. Otuz­lu yaş­lar­da­ki Ay­şe is­min­de­ki ka­dın bir de has­ta­ne­de do­ğum ya­pan Se­ma­nur'dan baş­ka so­ru­la­rı­ma ce­vap ve­re­cek kim­se yok­tu. San­ki ken­di ya­kın­la­rın­dan kim­se­nin duy­ma­sı­nı is­te­mi­yor­lar­dı. Has­ta­ne po­li­si­ne ko­nu­yu in­ti­kal et­tir­dim. Po­lis is­ter is­te­mez so­ruş­tur­ma baş­lat­tı. Me­ğer ko­nu tam da tah­min et­ti­ğim gi­bi çık­mış­tı. Se­ma­nur is­min­de­ki genç kız, İs­tan­bul'da ya­şı­yor­du. Ai­le­sin­den ha­ber­siz bir genç ile ge­zip to­zu­yor­du. Bu bir­lik­te­lik so­nu­cu ha­mi­le kal­dı­ğı­nı fark et­miş­ti. Du­ru­mu ai­le­si­ne bil­dir­mek­ten de çok kork­muş­tu. Gün­ler­ce ne ya­pa­ca­ğı­nı dü­şün­müş, Ban­dır­ma'da ya­şa­yan tey­ze­sin­den yar­dım is­te­me­ye ka­rar ver­miş­ti. Tey­ze­si bir ça­re bu­la­bi­lir­di. Bir ba­ha­ney­le bir­kaç gün­lü­ğü­ne Ban­dır­ma'ya tey­ze­si­ne mi­sa­fir­li­ğe git­mek üze­re İs­tan­bul'dan ay­rıl­mış, tey­ze­si ile bu­luş­tu­ğun­da ona yal­var­mış­tı: -Tey­ze­ci­ğim, be­ni bu sı­kın­tı­dan kur­tar. Tey­ze­nin dü­şün­dü­ğü for­mül hiç de ya­ba­na atı­la­cak cins­ten de­ğil­di: -Bu ço­cu­ğu sen de­ğil, ben do­ğur­muş ola­ca­ğım. -Na­sıl ola­cak o? -Ben has­ta­ne­ye do­ğum için mü­ra­ca­at ya­pa­ca­ğım. -Ken­di adın­la mı? -Evet, ken­di adım­la. Ama be­nim kim­lik bil­gi­le­rim­le, sen ya­ta­cak­sın. He­le bir do­ğum ger­çek­leş­sin. Ço­cu­ğun na­sıl bü­yü­tü­le­ce­ği­ni son­ra dü­şü­nü­rüz. Bu fik­re Se­ma­nur adın­da­ki ha­mi­le kız da ne­ti­ce­de ik­na ol­muş. Böy­le­ce has­ta­ne­mi­ze gel­miş­ler­di. As­lın­da dâ­hi­ya­ne bir fi­kir­di. Ko­lay ko­lay kim­se de fark et­me­ye­bi­lir­di. Ama genç kız, kor­ku ve stres or­ta­mın­da ro­lü­nü iyi oy­na­ya­ma­mış, is­mi­ni sor­du­ğum­da ba­na ger­çek is­mi­ni söy­le­yi­ver­miş­ti. Ben yi­ne far­kı­na var­ma­ya­bi­lir­dim. Ama hem­şi­re­le­rin dik­ka­ti bu kez ka­yıt­la­ra bak­ma­mı­zı sağ­la­dı. Çün­kü do­ğum­da ka­rı­şık­lık çok teh­li­ke­liy­di. Bu ara­da ken­di­le­rin­den baş­ka kim­se­nin ol­ma­yı­şı da şüp­he­le­ri­mi­zi ar­tır­dı. Çün­kü do­ğum za­ma­nı eş­ler çok acil bir du­rum ol­ma­dı­ğı sü­re­ce has­ta­ne­de bu­lu­nur­du. Kal­dı ki Se­ma­nur'un ken­di ai­le­sin­den de kim­se yok­tu. Dik­kat et­tik­çe şüp­he­le­ri ar­tı­ran bir­den faz­la un­sur, du­ru­mu po­li­se in­ti­kal et­tir­me­ye yön­len­dir­miş­ti. Genç­ler her şe­yi ilk baş­tan ai­le­le­riy­le pay­laş­mı­yor. Ne­den­se hep sak­lı­yor­lar. So­nuç­ta bu prob­lem­ler or­ta­ya çı­kı­yor. Ne var ki o va­kit ana ba­ba da ça­re­siz ka­lı­yor. Ai­le­si­ne du­ru­mu an­lat­sa bel­ki de on­la­rı ev­len­di­re­cek­ti. Genç­li­ğim ey­vah!.. * Dr. G.K-Bur­sa Ya­zış­ma ad­re­si: Tür­ki­ye Ga­ze­te­si İh­las Med­ya Pla­za 29 Ekim Cad­de­si, 34197 Ye­ni­bos­na/İs­tan­bul Faks: (0212) 454 31 00