Fırıncı hanım haklıydı

Almanya’daki günlerimi anlatmaya bugün de devam ediyorum...

Ben ekmeğe elle dokunmamı engellemesine kızmıştım ama sonra düşündüm, fırıncı hanım haklıydı. Diğer insanları korumak için bunu yapıyordu... 

 

Bir sabah güneşli bir havada Almanca kitabımı alıp kapının önüne çıkıp kitap okumaya başladım. Ev sahibinin gelini Lutzi 8-10 yaşlarındaki iki çocuğunu almış karşıdaki parka gidiyordu. “Günaydın” dedikten sonra “eğer isterseniz siz de parka gelebilirsiniz” dedi. Ben de “parkta bire bir konuşarak Almancamı geliştiririm” düşüncesi ile onlara katıldım. Gidip parkta bir banka oturduk. Çocuklar koşturup oynuyorlardı. Bir müddet sonra çocuklar gelip acıktıklarını söylediler. Lutzi çantasından iki adet kâğıda sarılmış sandviçi çocuklara verdi. Çocuklar bunları yedikten sonra ellerindeki kâğıtları getirip annelerine verdiler. Lutzi kâğıtları katlayıp çantasına koydu. Ben “galiba gene kullanmak için evine götürecek” diye düşündüm ama öyle olmadı. Kalkıp eve gelirken o kâğıtları çantasından çıkarıp parkın kapısındaki çöp kutusuna attı. Doğrusu bu güzel hareket hiç aklıma gelmemişti.

 

Ev sahibi Paul bir ara aldığım ücreti sordu ve çok az olduğunu söyleyerek iş değiştirmemi önerip bana yardımcı olacaklarını da söylediler. Ev sahibinin gelini Lutzi’nin babası şehrin merkezi sayılan Barmen bölgesindeki Vorwerk isimli büyük bir fabrikada ustabaşı olarak çalışıyormuş. Onun yardımı ile bu fabrikada yeni bir işe başladım.

 

Yeni iş yerinde tanıştığım Horst isimli arkadaşım o akşam oynanacak Frankfurt futbol takımı ile Real Madrid arasındaki şampiyonluk maçını televizyonda seyretmek için beni evine davet etti. Eve gittiğimizde evin hanımı kapıyı açıp bizi içeri aldı. “Hoş geldiniz” dedikten sonra sanki utanır gibi yüzüme bakarak: “Affedersiniz, siz beni evde buldunuz ama ben Weber dokuma fabrikasında çalışıyorum. Bugün çamaşır günüm olduğu için evdeyim” dedi. Bu hanımın, kendisini çalışmayan bir kimse zannedeceğimizi düşünerek utandığını belirten bu açıklama gereği beni hayli düşündürdü... Bu derece çalışkan bir ruha sahip olunması karşısında hayret ettim...

Yeni işime alışmıştım ve memnundum ama hâlen oturduğum ev iş yerine uzaktı. Gidip gelmesi hem zaman alıyor hem de zor oluyordu. Ev değiştirmeyi düşünüyordum. DEVAMI YARIN