Geç gelen sevgi mektubu

Aslında bu hatıra 14 Ocak'ta yayınlanacaktı... Öyle arzu ediliyordu... "Çünkü bu hatıra benim biricik annem ve babamın evlilik yıl dönümleriydi... Onları çok sevdiğimi Hayatım Roman'dan duyuracaktım..." Ama bu sevgi mektubu, bu özenerek ve el yazısıyla kaleme alınmış hatıra bize geç ulaşınca en erken bugüne yetişebildi... 19 yıl önce başladı onların hikâyesi... Kimlerden mi bahsediyorum? Annemle babamdan... Bana hayatı öğreten ve hâlâ da öğretmekte olan mükemmel insanlardan... Hep dua ediyorum Rabbime, böyle bir aileye sahip olduğum için... Anneciğimle babacığım evlendikten sonra birkaç sene memlekette kalmışlar. Daha sonra babam Ankara'da iş bulmuş. Bizleri de yanına almış. Babama da Ankara'da nasip olmuş Ehl-i sünnet âlimlerinin eserlerini tanımak. Onlardan öğrendiğini yapmaya çalışmış. Bizlere aktarmak için büyük çaba göstermiş. Bizlerin İslam Ahlakı terbiyesi ile yetiştirilmemiz ve din-i islâm'a hizmet edenlerden olmamız için uğraşmışlar. Annemle babam evimizi Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarıyla süslediler. Bazen okuyup anlattılar, bazen elimize tutuşturdular. Her gün ailece "Bizim Sayfa"yı okumak için babamın gelişini bekliyorduk. Onun zevki ayrı oluyordu. Kim güzel okuyor yarışmaları filan işte... Annemle babam sayesinde bizler de bu gazeteyi ve sahiplerini sevdik. Ehl-i sünnet âlimlerinin gösterdiği yolda gitmeye çalışıyoruz. İnsan hayatta daha başka ne isteyebilir ki... Geçen kış, hiç unutmam... Ana baba yüreği işte... Bizi sabah namazına abdestlerini aldıktan sonra kaldırırlar genelde. Yine abdestlerini almışlar, tek tek kaldırıyorlardı bizi: "Haydi çocuklar kalkın namaza... Bugün herkes sıcak suyla abdest alsın..." "Neden?" Verdikleri cevap enteresan: "Biz bugün çok üşüdük, sıcak suyla abdest aldık, sizin soğuk suyla abdest almanıza kıyamayız." Size tuhaf gelecek ama benim için çok önemli bir cevaptı bu... Bir kez daha görüyordum ana babanın evlada nasıl düşkün olduğunu ve bizim için yaptıkları fedakârlıkları... Bir kez daha hissettim anne-babamın sevgisini. Çocuğun ana-baba sevgisini hissetmesine o kadar çok ihtiyacı vardır ki... Allah hiç kimseyi anasız babasız bırakmasın. Kalanlara da sabırlar versin. Anneme hep "Allah kimseye sizin gibi anne vermesin" diye bağırırım, devamında da "Çünkü sen BENİM ANNEMSİN" derim. Güler her zamanki gülümseyen güzel yüzüyle canım annem... Buradan onları çok sevdiğimi bir kez daha söylemek istiyorum. Evlilik yıl dönümlerini kutluyor, ellerinden öpüyorum. Rabbim, herkesin anne ve babasını böyle iyi kalpli eylesin... "Aile saadeti"-Ankara