"Geleceğini biliyordum Hocam!"

İlk önce ben aklına geldiğim ve benden imdat istediği için gece yarısında hiç düşünmeden kendimi öğrencimin evine atmıştım ama kapıda anne babasını öfke ve şaşkınlık içinde karşımda görünce ne diyeceğimi şaşırmıştım.
Çabuk toparlandım. Çünkü Kolej'den beni tanıyor ve çocuklarının öğretmeni olduğumu biliyorlardı.
- Hayırlı geceler. Kusura bakmayın, ben delikanlı için gelmiştim.
Sanki onların ne yapıp ettiği beni hiç ilgilendirmiyordu. Ben bir öğretmendim ve öğrencimin durumuyla ilgilenmekten başka amacım yoktu. Böylece onlar, çocuklarının öğretmenine böyle yakalanmış olmanın utancını yaşamayacaktı.
Fazla düşünmeye fırsat vermeden rutin geldiğim zamanlardaki gibi, gülümseyerek aralarından geçip öğrencimin daha önceden de bildiğim üst kattaki odasına yöneldim. Arkama bile bakmıyordum.
Aslında hepimiz şaşkındık. Kim ne olduğuna ne yapacağına karar veremiyordu. Ne ve nasıl olduğunu anlamadığımız bir sükûnet kapladı evi. Ta ki beni odasının kapısında gören öğrencimin boynuma atlayıp "Hocam!" demesine kadar...
Öğrencimle sarmaş dolaş kaldık birkaç dakika... Kulağımda yankılanıyordu sessiz hıçkırıkları:
-Biliyordum Hocam... Geleceğini biliyordum...
Ben de ağlamamak için kendimi zor tutuyordum... Ama öğretmendim metanetimi korumayı bilmeliydim.
Bir müddet öğrencimle odasında hasbihale başladım ama sanki koca evde sadece ikimiz vardık... Alt kattan herhangi bir ses duyulmaz olmuştu. Ne kadar vakit geçti bilmiyorum. Biz öğrencimle, vaktin geldiğini fark ederek sabah namazımızı kılmıştık.
Gün ağarmadan gitmeye hazırlanıyordum ki odanın kapısı çalındı.
Kapıyı açan öğrencimin ardından mahcup bir ses ve elinde bir tepsiyle çıkagelen annesini fark ettim. İki fincan çay ile bir miktar kek bulunan tepsiyi bize doğru uzatırken sadece mırıldandı;  
- Hocam kusura bakmayın size bir şey ikram edemedik.
Hiç konuşmadan odadan ayrıldı. Çayları içip kekleri yiyene kadar günün ağardığını fark edince gitmek için öğrencimden müsaade isteyerek, odadan çıktım.
Alt kattaki büyük salonda benim çıktığımı fark ederek mahcup ve telaşlı bir halde ayağa kalkan anne ve babanın aralarından "size rahatsızlık verdiğim için özür dilerim, iyi günler" diyerek evden ayrılırken yaşayacaklarımdan hiç haberim yoktu!.. Devamı yarın