28 yaşındayım. Evliyim. Bir çocuğum var. Ama benim çocuklarım beş tane... Çünkü dört çocuğa da haftada iki gün gönüllü gündüz anneliği yapıyorum. Anne olunca anladım çünkü anneliğin ne olduğunu. Anne olunca anladım anneye muhtaç olmanın ne olduğunu. Anne kucağı boşuna dememişler ya. Hiçbir şey ona bir annenin yanağına kondurduğu öpücük kadar sevinç vermiyor. Bizim çocuklarımız bu şefkati doyasıya yaşıyor. Ya anne şefkatini kader yaşında kaybeden bebecikler? Bir gün bir arkadaşım geldi: -Seni bir yetimhaneye götüreyim mi? -Niçin? -Ben üç çocuğa gönüllü annelik yapıyorum da? -Nasıl oluyor bu? -Gündüz işlerimi toparladıktan sonra haftanın belirli bir veya iki günü gidiyorum. Benim için belirlenen bebeklere gönüllü annelik yapıp evime dönüyorum. -Ama onlara hizmet veren... -Var ama orada bir görevli, bütün çocukları öpüp koklayamıyor. Bir makine gibi oluyorlar ister istemez. Ama biz gönüllü anneler o bebecikleri kendi bebeciğimiz gibi nazlıyor, öpüp kokluyoruz. Onun annelik duygusunu tatmasına yardımcı oluyoruz. Çok merak ettim. Bir gün kendi çocuğumu kayınvalideme bırakıp yetimhaneye gittim. Aman Allah'ım insan bir tuhaf oluyor. Diyorsunuz ki şimdi bunların hepsi annesiz babasız öyle mi? Aman ne de güzeller yavrularım. Ah kadersiz bebeciklerim... Kimler yok ki aralarında Trafik kazası sonrası anne babası öldüğü için verilenler mi ararsınız? Anne babası ayrıldığı için hayata onlarsız başlayanlar mı? Öz anne babası tarafından terk edilenler mi? Arkadaşım içeri girdiğinde, o bebeciklerin odasına yöneldi. Çocuklar onu görünce agucuk bugucuk yapmaya başladılar. Bir ilgi bir sevgi görmeliydiniz. Çünkü o, oraya o çocukları nazlamaya giden bir gönüllü. Asla bıkkınlık yok. Asla üzüntü yok. Asla azarlama, öteleme, itip kakma yok... El bebek gül bebek derler ya işte aynen öyle... O gün onunla gönüllü anne olarak bebeciklerini avuttuk... Dönüşte eşimle konuştum. Gönüllü anne olmama izin istedim haftada bir gün. Şimdi haftada bir gün ben de bir gönüllü anneyim. Benim de dört bebeciğim var... Onlara gün içerisinde gönüllü annelik yapıyorum... "Allah'ım" diye dua ediyorum bunu yaparken de, "Benim de bir çocuğum var. Onu annesiz babasız bırakma!" Rabbim benim çocuğumu annesiz babasız bırakmadığı için ona şükür olarak değerlendiriyorum. Allah'ım, benim çocuğumu annesiz bırakmadı ya ben haftada bir gün de o annesiz çocuklara annelik yaparım. Şükürler olsun Rabbim. Rumuz: "Bebeciğim"-Küçükyalı/İstanbul > Yazışma adresi: Türkiye Gazetesi İhlas Medya Plaza 29 Ekim Caddesi, 34197 Yenibosna/İstanbul Faks: (0212) 454 31 00