Gözyaşım çorbama damladı...

İlkokulda yaşadığım ekmek hatırama devam ediyorum...

 

Her öğün yemekte bir çeyrek ekmek verilir, okul yemekhanesinin ortasında duran kare masada sepetin içinde ekmek kaldıysa bir çeyrek daha alınabilirdi. Öyle vakti gelmiş, çok oyunlar oynamış, epeyce acıkmıştım.

 

O gün aşçı Mehmet Abi biz öğrenciler için mercimek çorbası, yumurtalı ıspanak pişirmişti. Dört gözlü servis tabaklarımızda yemekler masamızdaydı. Şu an hiç yemek seçmesem de çocukluk hâli, yumurtalı ıspanak yemiyorum. Mercimek çorbamla bir çeyrek ekmeği yedim, ekmek tepsisinden bir çeyrek daha aldım. Fakat yine doymamıştım, tekrar şansımı deneyeyim diyordum. Elimi tepsiye uzattım ama tepsi boştu. Öğretmenlerin yemek yediği masada o gün nöbetçi olan öğretmen ismimle seslendi:

 

“Selman, yanıma gel, üzerinde bir leke var.”

 

Ben de şaşırdım, öğretmenimin beni kandıracağını nereden bilebilirdim? Hemen yanına gitmemle yüzüme gelen bir tokat, beni hayal kırıklığına uğratmıştı.

 

Ben neden dayak yemiştim? Bir öğretmen yalan söyler miydi? Hiçbir şey demeden yutkunarak yerime oturdum. Tabağımdaki çorbaya baktım. O kadar dolukmuştum ki, gözyaşım mercimek çorbasına damladı. Kalkıp yemekhaneden ayrıldım.

 

O günden beri ekmek israfına herkesten fazla üzülüyorum. Evimde taze ve bayat ekmek aynı masada olsa ben önce bayat olan ekmeğe uzanıyorum. Evimde bir akşam ekmek olmasa uyuyamıyorum.

 

Ankara’da öğrencilik yıllarım, mübarek ramazan ayındayız. Geç vakitte bir toplantıdan eve gelmiştim. Baktım ki dolapta ekmek yok. Kendimi çok huzursuz hissettim. Ekmek olmadan oruç tutabilirim ama ekmeğin evde kalmaması beynimi tırmalıyor. “Allah büyüktür” diyerek uyumak zorunda kaldım. Gecenin ikisi telefonum çaldı. Çok sevdiğim abim Afşin Yazıcıoğlu’ydu.

 

“Kapıyı aç sana geliyorum, ekmek getirdim, hemen bırakıp gideceğim” dedi.

 

Öyle duygulanmıştım ki anlatamam. Rabbim razı olsun.

 

Yeryüzünde ekmek bulamayan insanları hatırlayalım ne olur. Ve şu anda Filistin’de savaşın pençesinde bir lokma ekmeğe muhtaç olan Müslümanları düşünüp ekmeği ve gıdayı israf etmeyelim. Allah’ım korusun elimizden bir çıkarsa ne yaparız? Türk milleti ekmeğe hürmet eden bir toplum olarak tarihte yer etmiştir. Özümüze dönelim...

 

     Selman Devecioğlu