İnsanımıza güvenim tazelendi

Gazetemizin yazar ve çizerlerinden rahmetli Şahap Ayhan Ağabeyin bir yaz tatili Karaburun’a gitmek üzere yola çıktığı eski otomobiliyle başına gelenleri anlatmaya bugün de devam ediyoruz...

 

Kaçıncı defa deneyip de çalışmayan eski arabayı oradan oraya çekerek, iterek, yokuş aşağı salarak bir akücüye götüremezken, duran trafikte arabanın hızı kesilmişti tabii ki... Tekrar hız aldırayım diye itmek istediğimde karşı dükkândan gençler koşa koşa gelip yardım etmek istediler... Hem de arabanın arızasını sordular.

 

"Aküsü boşalmış” der demez ne cevap alsam beğenirsiniz:

 

-Beyim, bakın hemen karşıda akücü abimiz var. Hemen oraya gidelim isterseniz... Baktım, gençler hem bana yardım etmek hem de sevdikleri bir akücü arkadaşlarına müşteri kazandırmak istiyorlardı... Arabayı el birliğiyle karşıya geçirip, akücünün önüne çektik... Gençlerden hiç beklemediğim olgunluğa şahit oluyordum. Akücüye diyorlardı ki:

 

-Abi, fiyatını söyle de bilelim... Bundan maksat, yanımda o kadar para yoksa sonradan mahcup olmayayım...

 

Akücü de daha gelir gelmez fiyat söylemeyi esnaflık prensibiyle bağdaştıramıyordu... Derken, akünün tamamen bittiğini yeni bir akü almam gerektiğini söylediler. Ben de aynı kanaatteydim zaten... Yeni bir akü aldık... Arabanın aküsünü yerine monte etmek için hepsi âdeta kendi arabaları gibi seferber oldular... Kısa zamanda yeni akü takılmış ve Mavi Kuş çalışmaya hazır edilmişti... Bir basışta araba çalıştı... Oradan huzur içinde ayrılıp, tekrar Karaburun'a dönerek tatilimizi yaptık...

 

Bu heyecanlı yolculuğumda şu iki şey dikkatimi çekti. Hikmet-i ilahi eğer ben o kumlu yere gidip çamura batmasaydım, bu hadise zincirini yaşamayacak belki de kilometrelerce mesafeye akü için boş yere dolaşarak, bir netice alamayacaktım... Diğer sevindirici bir husus da gazetelerde, dergilerde okuduğunuz kadarıyla, insanımızın artık bencilleştiğini, kimsenin kimseye yardım etmediğini, eski yardımseverliğimizin artık kaybolduğunu zannedip üzülüyorduk... Sevinerek gördüm ki, insanımız yardımseverliğinden, iyi duygularından hiçbir şey kaybetmemiş... Hep iyi insanlarla karşılaştım... Bu bir tesadüf olamazdı... Çünkü bizim insanımız, yaşlısı genci hakikaten hâlen yardımseverliğini koruyordu...

 

     Emin Ceylan