"İnternet arkadaşım benim!.."

Kayıt yaptırırken tanışmıştık. İki kız aynı gün karar verdik birbirimizle çok iyi anlaşacağımıza. Ben Çankırı'dan gelmiştim. O Muğla'dan. Her şey ne kadar da güzel gelişmişti. Annesi de yanındaydı. Ne kadar güzel bir hanımefendi idi. Çok görgülü, çok bilgili biriydi. Biz babamla geldiğimiz için babam biraz çekingen kalmıştı. Ayakkabıcılık yapıyor babam. Aslında müşterileriyle de iyi diyalog kurabilen biridir. Ama o gün biraz çekingen davranmıştı. Canım babam çok iyi kalpli biridir. İki arkadaş en kısa zamanda ev bulup birlikte kalmaya karar verdik. Sınıfta da ikimiz yan yana oturuyor, ders aralarında beraber geziyorduk. Sanki çocukluğumuzdan beri beraber gibiydik. Aysel... Canım arkadaşım... Şimdi bu satırlarda sana ne kadar teşekkür etsem yine de az olduğunu haykırıyorum. Evimizde bilgisayarımız olmadığı için üzülüyordum. Halk kütüphanesi yetişkin çocuk bölümüne giderdim. Orada internet erişim hizmeti veriliyordu. Ödevlerimizi yapıyor, merak ettiğimiz bilgileri rehber öğretmenlerin de yardımıyla buluyorduk. Ama arkadaşım Aysel ile birlikte kaldığımda bilgisayara daha özgür bir ortamda girmeye başlamıştım. Onun laptopu vardı. Ders çalışmadığımız sıralarda internette sörf yapıyorduk. Ama bende bu tutku haline gelmişti. Aysel çok defa dönüp de bakmıyordu bile bilgisayara. Ben ise merakımdan başından kalkamıyordum. Bir gün demişti ki: -Binnaz yanlış anlayacaksın diye korkuyorum. -Neden? -Bir şey söyleyeceğim ama seni üzerim diye söylemekten çekiniyorum. -Söyle kırılmam. -Derslerini aksatmaya başladın. Bilgisayar benim olmasaydı bunu daha rahat söylerdim sana. Ama benim olduğu için sanki bilgisayarı kıskanıyor zannedersin diye çekiniyorum. Arkadaşım haklıydı. Ama ben kendimden emindim. Bilgisayarda da sörf yaparım derslerimi de aksatmam... Ve bir gün sitelerden birinde eğlence olsun diye dolaşırken bir gezinti esnasında ilk defa bir erkek arkadaşla mesajlaştım. Tamamen nette... Ne o beni tanıyor, ne de ben onu... Sınıfta da erkek arkadaşlarımız vardı. Ama onlarla konuşurken ister istemez sınırlar içinde kontrollü konuşuyorduk. Burada her duyguyu özgürce konuşabileceğimiz bir ortam vardı. Bir erkek ile hiçbir engel olmadan konuşuyordum. O heyecanla vaktin nasıl geçtiğini bile anlamıyorsunuz. Sabaha kadar konuşmuşuz. Hiç öylesine... Futboldan, İstanbul'dan, tarihten... Nasıl olsa o beni tanımıyordu ben de onu... Sadece iki farklı cins olarak sohbet ediyorduk. Başımı yastığa koyarken gün ağarıyordu. Uyandığımda ise öğleden sonraydı. O gün okula gidememiştim. Nasıl üzüldüm. Ama dün gece yaşadığım doyumsuz sohbet hâlâ aklımdaydı... O akşam Aysel eve geldiğinde çok üzgündü. Sanki ağlamıştı? Ne olduğunu sorduğumda önce açıklamak istemedi. Israr edince de anlattı. -Bu sabah seni kaldıramadım. Çünkü sabaha kadar netteydin. Ailemiz bizi buraya eğitim için gönderdi. Ama... Gerisini söyleyemedi. Dedi ki: "... Ve bugün canım arkadaşım ile bilgisayarım arasında tercih yaptım. Seni tercih ettim. Laptopumu sattım." Şok olmuştum. Öyle utandım ki anlatamam. Sarılıp ayakta bir saat ağlaştık. Dostluğumuza, arkadaşlığımıza, kardeşliğimize... Bana hayatımın unutulmayan dersini laptopundan vazgeçerek vermişti canım arkadaşım. Onun sayesinde dersime önem verdim. Ve bu sene ikimiz de son sınıftayız. Aysel canım kardeşim... Seni ölene dek seveceğim... Bana gerçekten arkadaşlık yaptığın için... Seni canından çok seven arkadaşın... Binnaz18-İstanbul Yazışma adresi: Türkiye Gazetesi İhlas Medya Plaza 29 Ekim Caddesi, 34197 Yenibosna/İstanbul Faks: (0212) 454 31 00