Akrabamız İsmail ile Mahmut’un hatırasına anlatmaya bugün de devam ediyorum:
İsmail beni görünce güldü: “Orhan kefeni yırttık. Elhamdülillah iyileştim, Mahmut dün yanıma geldi. İşlemleri bitirmiş iki gün sonra yani perşembe günü beni hastaneden çıkaracak” dedi.
Ben “İsmail abi sen hemen toparlan, üstünü giy. Ben seni şimdi çıkaracağım. Baştabip benim arkadaşım. Ricada bulundum. Biz Necdet’le seni hastane bahçesinde bekliyoruz” dedim. O da “tamam” dedi.
Necdet’le hastane bahçesine indik. Ben “Necdet abi çok acı bir olay oldu” dedim. O da “hayırdır” dedi. Mahmut’un kalp krizi nedeniyle öldüğünü söyleyince adam kurudu kaldı. “Yahu daha sabah saat sekizde tarlada görüştük” dedi.
İsmail de bir süre sonra aşağı indi. Kolundan tuttum, arabaya bindirdim. O bana “Orhan, Mahmut neden gelmedi bir şey mi oldu?” dedi. Ben duymazlıktan geldim “sen kendini nasıl hissediyorsun” dedim. “Vallahi rektifiye olmuş motor gibi, sanki yenilendim turp gibiyim; Allah devlete millete zeval vermesin ölümden döndüm” dedi.
Lafı oradan buradan konuşa konuşa 25 km geldik. Köyün girişinde ben “İsmail Abi Mahmut birden fenalaştı” der demez “Eyvah bir şey mi oldu?” derken bu arada uzakta evlerinin önünde toplanan kalabalığı da görünce anladı, ağlamaya başladı. O ara biz de evlerinin önüne geldik. Birkaç kişi arabanın yanına geldi. İsmail’in koluna girip arabadan indirdiler. Bir sandalyeye oturttular hep birlikte ağlaşmaya başladılar.
Köyün imamı sala veriyordu. Salada: “Mahmut hakkın rahmetine kavuşmuştur. İkindi namazında cenazesi kaldırılacak” derken kahvenin önündeki köylüler hep bir ağızdan “Yahu bizim bu imam da amma unutkan oldu. Zaten bazı namazları da karıştırıyor. Baksana İsmail hastanede ölmüş Mahmut öldü diyor” diyorlardı.
Mahmut’la daha sabah saat 7’de beraber çay içtik diyordu birkaçı… Birkaç kişi caminin kapısına varıp “hoca sen salayı verdin İsmail ölmüş” desene deyince imam da aynı benim dediğim gibi “kardeşlerim hasta olan ölmedi, sağlam olan öldü” demişti.
Cenazeevine gelenler de İsmail ölmüş diye geldiler. İsmail’i karşılarında sağ selim görünce herkes şoke olup hayretler içinde kalmıştı...
Bu şahit olduğum hatıram 19 yıl önceydi. İsmail Abi hâlen sağlıklı bir şekilde yaşıyor. Rabbim cümleye hayırlı uzun ömürler versin.
Orhan Yavuz Ejder-Akhisar/Manisa