Kız başına gece yola çıkma!..

Öğrencilik yıllarım. Tıp Fakültesindeyiz. Dersler yoğun. Öyle sık sık gidip gelmiyoruz memlekete. Gene böyle bir bayram öncesi. Bilet alacağım ama sınavlardan birini geçip geçemeyeceğim belirsiz. Muallâk yani. Geçemezsem finale... Finali de geçemezsem bütünlemeye... Bu da o yıl bana yaz tatili yok demek... Sistem komite usulü. Yani bir dersten kalırsan tüm derslerden kalmış sayılıyor. Bu da dönem tekrarı demek. Zaten 7 yıl olan fakülteyi kısaltmak için çalışmış hazırlık sınıfı için sınavı vermiş okulu 6 yıla çekmişiz. Şimdi bir ders yüzünden tekrar 7 yıl olsun istemiyorum. -Bilette acele etmeyeyim. Sınavı verememişsem bayrama gitmem. Burada ders çalışırım. Hiç olmazsa hem yaz tatilini hem bir yılı kurtarırım. Bendeki de akıl işte... Bileti alayım neme gerek. Zaten bayram bileti bu. Kapanın elinde kalıyor. Gidemeyeceksem bile illa bir müşterisi çıkar. Niye böyle düşünmedim bilmem ki... Neyse bekledik sınav sonucunu. Rabbimin hikmeti geçmiştim sınavı... İnsan işte... Bu durumun şükrünü eda edemeden bilet derdine düştüm. Konya'da okuyorum. Memleket 5 saat falan. Ama babam "kız başına gece yola çıkma" diyor. Çünkü Konya'ya gidenler bilir. Dükkânlar akşam ezanı gibi kapanır. Otogar, şehir merkezine uzak. Otobüs firmalarının şehir içinde servisi yok. Belli bir saatten sonra kız başınla dolmuşa binip elinde valizle otogara gitmek işkence. Kaldı ki zaten yılda belli zamanlarda memlekete gidildiğinden elinde koca valiz ile ortada kalırsın. Neyse ben düştüm bilet derdine. En geç 18.00'deki otobüse binmeliyim ki hava kararmadan otogarda olayım. Şükür bir bilet buldum ama 19.30'a. O da ek sefer. Eski bir araç. Sonraki 3 gün ise tüm seferler dolu. Sınıftan bir kız arkadaşa sordum: -Bilet işini ne yaptın? -17.00'deki arabaya, en arka sıradan zor buldum. Neyse erkenden çıkıp otogara gideyim. 2 saat otogarda beklerim. Yemek ve namazı orada ifa ederim. Babamlarla konuştum. "Aman hava kararmadan" diye tekrar ettiler. Valizi hazırladım. Yurt binasının arkasından dolmuşa bineceğim. Elimde valiz bekliyorum. 3 kişilik bir aile geldi durdu yanıma. Belli ki gezmeye gidiyorlar. En azından otogar yolcusu değiller. Dolmuşa el ettim durdu. Bu üç kişiden erkek hop diye sıramı kaptı. Ben kaldım geride. Dolmuşçu ancak 2 kişi alırım diyor. Adam dedi ki: "İşimiz acil, bizi idare ediver." Dolmuşçu razı oldu. Üçü bindi. Ama ben önce gelmiştim. Halimden belli ki bir öğrenciyim. Elimde valiz otogara yetişme derdindeyim. Devamı yarın... > Yazışma adresi: Türkiye Gazetesi İhlas Medya Plaza 29 Ekim Caddesi, 34197 Yenibosna/İstanbul Faks: (0212) 454 31 00