Kızının mürüvveti için...

Hollanda'da evlendiği kadın dönüp bakmamış bile yüzüne Sami'nin:

"Gelemem şekerim... Ben seninle burada evliyim" demiş.

Sami başı öne eğik dönmüş Türkiye'ye... Cemile'ye de gelmemiş önce... Onun da başkasıyla evleneceğini filan düşünmüş kendi gibi. Sonra öğrenmiş ki ilk karısı hâlâ onu bekliyor... Dönmüş gelmiş eve bir ümit.

Cemile hiçbir şey olmamış gibi, daha dün evden çıkıp gitmiş gibi karşılamıştı o Sami'yi... Böyle çileli, böyle sadık, böyle evini ayakta tutmaya çalışan anaç bir kadındı...

O kadın, şimdi de kendinin kilolu olmasından çok kızının annem kilolu diye üzülmesine üzülüyordu. Yine de teselli ettim Cemile'yi:

"Senin yanlışın var. Kızın öyle yapmaz. Anasını kaynanasıyla niye kıyaslasın!"

Ben ne dersem diyeyim zavallı Cemile'nin, kızının düğünde utanacak olmasına gönlü razı olmuyordu. Düğüne de çok vakit kalmamıştı. Birkaç aya düğün yapılacaktı...

Bir gün kapılarını çaldığımda Betül açtı kapıyı. O da elinde çanta evden çıkıyordu:

-Kızım annen nerede?

-Annem hastanede Zeliş abla?

-Kız ne oldu? Neyi var annenin.

-Ameliyat oldu.

Ağzım açık kaldı... Hemen üzerimi giyindiğim gibi Betül ile hastaneye gittim. Aman Allahım Cemile sahiden hastanede yatıyor.

-Kız sana ne oldu Cemile?

Yüzü kızardı. Benden saklı gittiği için üzülüyordu. Mahcup bir şekilde mırıldandı:

-Mideme kelepçe taktırdım Zeliş. Kilolarımdan kurtulmak için.

Betül de yanı başımızdaydı. Bir şey konuşamadım ama nasıl duygulandım anlatamam. Vah benim Cemile'm vah... Kızının mürüvveti için bıçak altına da yattın öyle mi? Bir şey diyemedim. Sustum:

-Nasıl geçti ameliyat?

-İyi geçti diyor doktor... Ama biraz hastanede kalmam lazımmış?

-Niye ki?

-Bilmiyorum.

Doktorunu arayıp buldum. Dedi ki doktoru:

"Ameliyat aslında başarılı geçti ama enfeksiyon kaptı vücudu."

-E peki ne olacak?

"Biraz kiloluca olduğu için cevap almakta zorlanıyoruz. Gözetim altında kalacak."

Hastaneden ayrılırken üzüntüden kahroldum. "Şu yaptığına bak" dedim kendi kendime... Allah'ım bari ayağa kalksaydı. Her ziyaret günü gittim ama her gittiğimde Cemile'nin durumu daha da ağırlaştı. Ve o canım arkadaşım... O melek yüzlü Cemile'm... Hiçbir şeye yenilmeyen pes demeyen Cemile'm, kızının düğününe aylar kala enfeksiyona yenildi...

O bir evin bir kızı Cemile'm evlendi, koca yüzü görmedi... Kızını büyüttü gelin edemedi... Ellerimizin arasından uçup gitti...