Mavi Kuş’u kamyona bağladık!..

Akücü "Maalesef beyim, işini göremeyeceğim kusura bakma” dedi...

 

 

 

Gazetemizin yazar ve çizerlerinden rahmetli Şahap Ayhan ağabeyin hatırasına bugün de devam ediyoruz.

 

-Kamyon şoförü ve yanındaki arkadaşı, bizi görünce durdular. İkisi birden yardıma koşunca duygulandım gerçekten... Aküsü bittiği için çalışmayan aracımın kaputunu açtılar, falan derken, ardımızdan bir kum kamyonu daha durdu... Az sonra bir kamyon daha... Bizim oralardan kum kamyonları sık geçer...

 

Mavi Kuş'un başına beş on kişi toplandı... Hepsi hem bir şeyler söylüyor hem de bu antika arabanın motorunu anlamaya çözmeye çalışıyorlar... Neticede içlerinden biri dedi ki:

 

-Biz bunu yapamayacağız... Ağabeyciğim yanımızda halat varsa, ben sizi ilerideki benzinliğe kadar çekeyim...

 

Kabul ettik... Diğerlerine teşekkür ettim. Gittiler... O kum kamyonuna Mavi Kuş’u bağladık. Benzinliğe kadar geldik. Orada, aküden anlayan, akü bulunduran arkadaş, kendisindeki akülerin bu arabaya uymadığını söyleyip dedi ki:

 

"Biraz ileride bir akücü daha var. Oraya gidin!"

 

Kum kamyonu sağ olsun beni bekliyordu... Çeke çeke o akücüye vardık... Kamyon şoförü ve arkadaşıma para teklif edecektim ki utana sıkıla kaçarcasına yanımdan uzaklaştılar... “Gerçekten ne kadar iyi insanlar varmış” dedim kendi kendime. İnsanımıza olan güvenim tazelendi...

 

Akücü arkadaş motor kaputunu açtı. Aküye baktı... Kendisinde olan akülere baktı...

 

"Maalesef beyim, işini göremeyeceğim kusura bakma!" dedi ve ardından ilave etti:

 

-Şurada ileride bir akücü daha var. Belki onda bulunur...

 

Baktım üç yüz metre kadar mesafe... Akünün oraya kadar elle taşınması falan çok zor... Yol da biraz meyilliydi... “Hiç olmazsa gittiği yere kadar, arabayla gideriz" dedim...

 

Kimseden yardım istemeden arabayı itmeye başladığımda benzinci ve çırakları hemen yardıma geldiler... Otomobil hız kazandı, bindik arabaya ve yokuş aşağı gidiyoruz...

 

Haydi inşallah bu son şansımız... Akücüye kadar böyle gideriz ve bizim Mavi Kuş’un standartlarında bir akü bulunur inşallah... Böyle korku ve ümit arasında meyilli yolda gidiyoruz... Olacak ya işte yolun yarısına geldiğimizde trafik durdu, ben de durdum... DEVAMI YARIN