Neşemiz yerine gelmişti

Manisa’da bir takvim satışı hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum...

Adam beş adet daha takvim bırak diye söyleyince bende kalmadığı için o heyecanla Eyüp Abi’ye dedim ki:

-Abi sende kalan takvimleri de buraya getir.

O da sevinç içinde elindeki takvimlerin hepsini getirdi. O masada tam yirmi takvim verdik. Adam hemen parasını ödedi...

Bu gelişmelerle birlikte az önce içeri girerken yaşadığım içimdeki tedirginlik ve heyecan, yerini sükûnete bıraktı. Rahatladım. Hatta adamın yanındaki sandalyeye izin istemeye bile gerek duymadan oturdum. Dedim ki:

-Abiciğim sen çok iyi bir insansın. Akşamdan beri satamadığımız takvimleri tek başına aldın sana çok teşekkür ederim.

O bir şey demeden işine bakıyor, bir yandan da beni dinliyordu:

-Benim adım Orhan Yavuz Ejder. Türkiye gazetesinde çalışıyorum. Büromuz da merkezde, Tekel Müdürlüğünün hemen yanı. İnşallah sizi de çay içmeye bekleriz... Bu arada adınız neydi abi?

-Mehmet.

-Mehmet Abi, şu anda çok meşgulsünüz. Yarın kaçta mekânınız açılıyor, ziyaretinize geleceğim, deyince adam “her gün sabah saat 11.00’de açarız. O saatlerde de ben burada olurum” dedi. “İyi geceler” deyip meyhaneden çıktık.

Saat 01.00’e yaklaşıyordu. Elimizdeki kalan bütün takvimleri o birahanede satmıştık. Ellerimiz boşaldı neşemiz yerine geldi ya saat gecenin biri olmuş kimin umurunda...

Eyüp Abi de ben de evliyiz. İkişer de çocuğumuz var. Arkadaşım da benim de keyfimiz yerine geldi. “Bak abi bugün nasip ayıktan değil sarhoştanmış” deyip gülüştük. Birbirimize iyi geceler dileyerek evlerimize gittik...

Sabah iş yerime geldim. Öğleye doğru bir iki cilt kitap aldım. Doğruca o akşam satış yaptığımız birahaneye gittim. Mehmet Bey oranın sahibi imiş onu elemanlarına sordum. İçeride onun arkada sotede bir bürosu vardı yerini bana gösterdiler. 

Gittim Mehmet Abinin bürosunun kapısını hafifçe çaldım. “Buyur” dedi.

İçeri girdim. Selam verdim. Yer gösterdi oturdum. Hâl hatırdan sonra, “Abi akşamki davranışınız beni çok etkiledi” dedim.

Mehmet Abi bana dönerek:

-Orhan kardeş meyhaneci olduk da gâvur olmadık ya, dedi. “Estağfirullah abi” dedim. DEVAMI YARIN