Neydi bu başımıza gelenler?

Benim, el bebek gül bebek büyüttüğüm kızım... Gelin edip mürüvvetini gördüğüm kızım. Emek emek çeyiz dizdiğim kızım... Daha aradan iki hafta geçmeden iki gözü iki çeşme kapımda görünce şok oldum. -Yavrum? Ne'n var hayırdır inşallah? -Anne ben mahvoldum... Ben bittim anne... Sinirlerim boşaldı birden: -Ne oldu kızım kocana bir şey mi oldu? O ise hıçkırarak yalvarıyordu: -Anne bana inanacaksın değil mi anne? -Niye inanmayayım kızım? -Anne beni bir daha yanından gönderme... Ne olur anne! Kızım kaynana yanına değil ayrı bir eve gelin gitmişti. Kocasını da seviyordu. Peki öyleyse iki hafta içinde ne olmuştu da kızım böyle şoka girmişti? Onun önceki halini bildiğim için şoktaydım. Kızım gerçekten depresyondaydı. Biraz sonra anladım sıkıntıyı... Kızımın kocasından bir derdi vardı ama bana bile anlatmaya çekiniyordu... Bir anne olarak kahroldum... Ve dedim ki: -Kızım neyse derdin söyle bana... Ben senin annenim... -Söyleyemem anne? -Niçin söyleyemezsin? -Söyleyemem... Ama beni yanından bir daha gönderme ne olur? Yüzünü görmek istemiyorum... Nefret ediyorum. Tiksiniyorum... İğreniyorum anne... Çok iğrençlikleri var anne... -Tamam kızım... Anlatma bir şey... Ama ben senin annenim... Baban hayatta olmasa bile ben sana hem anne hem baba olurum... Seni asla bir daha üzmeyeceğim... -Gitmeyeceğim o eve değil mi? -Hayır gitmeyeceksin... -Annem, anneciğim... Tekrar sarıldı boynuma boğazıma... Çocuk gibi göğsüme yatırdım başını... Koskocaman kızımı beş yaşındaki bebeğim gibi sevdim... Şefkatimi verdim... Sakinleştirdim... Ama içten içe yanıp tutuşmuştum... Neydi bu başımıza gelenler böyle? Kızım o gece sabaha kadar evde diken üzerindeydi... Ne o konuyu konuşabiliyor ne başka konuya geçebiliyorduk. Ne gece yarısı olduğu halde merak edip kocası arıyordu? Ne ben damadı arayıp neyin ne olduğunu sorabiliyordum. Kızımın göz hapsindeydim. Gözleriyle takip ediyordu. Acaba, ona söylediklerimde samimi miydim? Yoksa onu teselli ederken bu yuvanın kurtarılmasıyla ilgili bir amaca da sahip miydim? Kendim eğitim psikolojisi konusunda deneyimli olduğum için kızımın ruh hâlini çözmüştüm. Dedim ki en sonunda: -Yavrum eğer sen istemezsen, kocanla da görüşmeyeceğim. Eğer sen istemezsen bir daha bu konuyu da açmayacağım. Şunu bilmelisin ki seni bu kadar kahreden sıkıntıyı bir daha yaşamaman için ben hep yanındayım. Sözlerimdeki samimiyetten sonra birazcık sakinledi... Sabah ezanlarına doğru oturduğu koltukta uyuyakaldı... Ben ise beynimde dolaşan fırtınaları dindiremiyordum. Bu kızın derdi neydi? Devamı yarın... > Yazışma adresi: Türkiye Gazetesi İhlas Medya Plaza 29 Ekim Caddesi, 34197 Yenibosna/İstanbul Faks: (0212) 454 31 00