"Oğlum bizi ev sahibi yapacak..."

“Eski mahallede bir komşumuz Hasan Amca vardı” diye başladı anlatmaya arkadaşım. “Çok muhterem hanımı Hatice Teyze ve çalışkan oğulları Ali’yle ailecek görüşürdük. Dindar, mütedeyyin misafirperver saygılı kibar çok kıymetli insanlardı.

 

Hasan Amcalar kayınbiraderinin evinde kiracıydı. Esnaflık yapıyor, iyi de kazanıyor derdini anlatana da gözü kapalı yardım ediyordu. Kanaat ehli biriydi. Hatice Teyze her ne kadar cömert olsa da Hasan Amcanın bu durumundan zaman zaman dert yanıyor “Önüne her gelene parasını veriyor, bir ev parası biriktiremedik” diyordu. Oğulları Ali ile çok samimiydim. Beraber büyüdük. Çocukluk bu ya mahallede çamur-çorak demez futbol oynardık. Ali derslerinde başarılı bir öğrenciydi. Hatice Teyze bizim eve misafirliğe geldiğinde annemle konuşmalarına şahit olurdum. Oğlundan oldukça ümitliydi. “Beyim bizi ev sahibi yapamadı ama oğlumdan ümitliyim” diyordu...

 

Aradan yıllar geçti. Ali büyüdü üniversiteyi kazandı. Uzak bir şehirde okumaya gitti. Hatice Teyze çok mutluydu. Her vesileyle “Oğlum bizi ev sahibi yapacak” diyordu. Ali ilk sene yaz tatiline eli dolu gelmişti. Meğer okuduğu şehirde hem okumuş hem çalışmış. Hatta bazı komşular dahil herkese hediyeler getirmişti. Mahallede çok sevildiğinden herkes onu görmeye ziyarete gelmişti. Tatil bitince bütün mahalleli Ali’yi okuluna uğurladık...

 

Acı haber tez gelir derler ya gecenin ilerleyen saatlerinde mahalleye acı haber çığlık olup düştü. Ali’nin de içinde bulunduğu otobüs Sivas yolunda kaza yapmış kazada Ali de vefat etmişti. Hasan Amca dudağını sabırla ısırırken, annesi gözyaşlarına hâkim olamıyordu. Ali’yi gözyaşları ve dualarla uğurladık. Hatice Teyze’yi kimse yalnız bırakmıyordu.

 

Çok geçmeden bir gün Hatice Teyze’ye postacı bir zarf verdi. Teyzenin zarfa bakacak hâli yoktu. Yanındakilerden birine titrek elleriyle uzattı bakması için. Kâğıt kaza yapan otobüs şirketinin sigortasındandı. Ali’nin kaza sonucu vefat etmesinden kaynaklanan ödemeyi yazıyordu. Hatice Teyze’nin ara vermediği gözyaşları daha çok hızlandı. “Ben ne yapayım parayı?” der gibi göğsünü dövdü. Hasan Amca sigortanın ödemesini bankadan aldı. Birkaç gün sonra da o parayla yine aynı mahalleden ev aldılar...

 

Hatice Teyze’yi oğlu ev sahibi yapmıştı ama kendisi yoktu!..

 

     Mehmet Tuncer