Satıcıdan gül aldım ama...

Gül aldım ama iyi de bir ders aldım... Geçtiğimiz hafta İstanbul’da E-5’te Sefaköy’e doğru araçla tırmanırken trafik durma noktasında yavaşlamıştı. İstanbul’da yaşayanlar bilir E-5, trafik sıkışıklığında aynı zamanda seyyar satıcılarımızın pazar yeri gibi olur. Sucusu, simitçisi, kâğıt helva satanı; oyuncakçısı çiçekçisi daha aklınıza gelen gelmeyen envaiçeşit ürün satarlar. Duran araçların arasında bazen öyle imdada yetişirler ki teşekkür ede ede, arkasından dua ede ede bir hâl olursunuz. Bunlar bizim otantik kültürümüz, süngerin gözenekleri gibi doğal zenginliklerimiz...

 

O insanların satışa çıktıklarını gördükçe içim ferahlar. Zamanım el verdikçe onlardan alışveriş yaparak onların moral bulmasını sevinmesini düşünerek içten içe sevinirim...

 

İşte o gün de araçların arasında elinde yeşil saplı tomurcuk kırmızı güller satmakta olan orta yaşlardan bir satıcı gözüme ilişti... İkindi üzeriydi, vakit akşama yakındı... Yorgun ve biraz bitkin gözüküyordu. Elindeki güllere baktım, bir hayli de fazlaydı. Demek ki iyi satış yapamamıştı. Bu duygularla ondan gül alarak biraz sevinmesini, ümitlenmesini istedim. Aracın camını indirip sordum:

 

-Kolay gelsin güller kaç lira...

 

Fiyatını söyledi. Amacım belli olduğu için hiç üstelemeden, iki tane vermesini istedim. Çiçekleri alırken de bir banknot çıkarıp verdim. Paranın üstünü vermek için girişimde bulunduğunda da “gerek yok, üstü kalsın” dedim. O da gayet samimi “Hakkını helal et abi” dedi. “Helal olsun” diyerek akmaya başlayan trafikte hareket ettim...

 

Bu arada hiç beklemediğim bir şey oldu. Yanımda birlikte yolculuk ettiğim İstanbul beyefendisi bir ağabey o kibar ve etkileyici sesiyle dedi ki:

 

“Sen ona yardım etmek için bunu yaptın. Sağ ol ama güllerin parasından iki kat fazla para vererek o kimseyi beden diliyle ezdin, kendinde de 'benim param var, ben paralı adamım' duygusuyla kibir vehmettin.”

 

Şaşırdım, şoke oldum... “Ne yapmalıydım Abi?” dedim.

 

“O burada dilencilik yapmıyor. Gül satıyor. Sen ondan gül alarak ona yardımcı oluyorsun. Çok para vermek istiyorsan çok gül alabilirdin. İnsanlara yardım ederken onları ezmemek lazım” dedi.

 

Kendisine mahcup bir şekilde çok teşekkür ederken içimden dedim ki: “Satıcıdan gül aldın ama gül alırken hayatının dersini de aldın...”

 

     Hasan Ekin