Seksen yıllık bir ömür...

İsviçre’de çalıştığım 28 senenin safhalarını sizlere ara ara gönderdim ve yayınladınız çok teşekkür ediyorum. Son bölümü de şimdi gönderiyorum.

 

1985 senesi hayırla bitip 1986’ya başladık. İşim yine Delta A.G Cıvata fabrikasındaydı. Kızım aynı fabrikada idi. Oğlum Ferhat ortaokul son sınıfa gidiyordu. Ailem Arife de her ayda bir Zürih’te hastaneye kontrole gidiyordu. Sol böbrek nakli olmuştu. Temmuz 1978’de.

 

Şükürler olsun yüce Mevla’ya kardeşlerim ve yeğenlerim de ailecek huzurluyduk. 1989 senesinde ailece izne gittik. İstanbul’da altı gün kaldık. Büyükada’yı Boğaziçi’ni ve şehrin görülmeye değer yerlerini gezdik.

 

İstanbul’daki tanıdığım polis Hüseyin Canik ağabey, Sarıyer’e bağlı Ferahevler'de 500 metrekare bir arsa vardı etrafını çiftle çevirdik. Oradan Amasya Gümüşhacıköy’e gittik. İki hafta köyümüzde ailecek iyi günlerimiz geçti ve İsviçre’ye döndük.

 

Bu arada kasım ve aralık aylarında Yakup Babamı iki ay İsviçre’de gezdirdik. Dört kardeş iki yeğen olmak üzere altı kişilik aileydik. Bu ziyarete babam da memnun oldu.

 

O senenin sonunda 20 yılımı geride bıraktığım Delta A.G’den ayrıldım. 1987 yılında Fransa’ya geçtim. Kızım Fatma da ayrıldı. Oğlum Ferhat, okulu bitirdi. Daha sonra tekstil makineleri üreten bin kişilik bir fabrikada dört sene meslek bilgisayar teknikeri okudu. O sene oğlum ile Paris’e gittik, o öğrencilik yaptığı fabrikanın fuarını gezdik. Yol ücretini fabrika vermişti.

 

O sene kayınpederim Hacı Salih rahmetli oldu. Yüce Mevla rahmet eylesin. Bir sonraki sene işlerimiz şükür iyiydi. Ailem Arife işten ayrıldı malul aylığı bağladılar. Çünkü böbrek nakli başarılı geçse de rahatsızlandığı için sonradan bozulmuştu ve diyalize bağlandı. Kızım Fatma hem işe gidiyor hem annesini belirli günlerde diyalize götürüyordu. O sene Fevzi Abimin hanımı vefat etti. Cenazesinde bulunmak için Türkiye’ye geldim. Ama ailemin rahatsızlığı sebebiyle izne gidemedik. Ailemin de iznini alarak Diyanet ekibiyle hacca gittim. Rabbim her Müslümana nasip etsin. 1990 senesinde kızım Fatma’yı evlendirdik. Damadımızı da işe verdik. Aynı apartmanda yaşamaya başladık. Allah’ım mutlu mesut etsin. Benim iş yerim eve 300 metre mesafedeydi. Cenab-ı Mevla’m bize verdiği kolaylığı herkese versin. Bir köy çocuğu olarak çok mücadele ettim ama başardım. Şimdi 82 yaşımda hayal ve hatıralarımla yaşıyorum...

 

         Hamit Danışkan-Merzifon Amasya