Sevim öğretmenim

 “Ertesi günü iple çektim… Gözüm sabah kahvaltısından itibaren Sevim öğretmende idi.”

 

Bir ara nasıl olduysa çizgiler elimde karikatürleşmeye başladı… Kalem elimin altında kâğıdın üstünde güzel ritmik hareketler yapıyordu…

Yalnızlığıma arkadaş olurcasına kırılıveriyordu gamzeler… Sonra gülümseme motifleri… Ağlayan adam… Kaş çatan… Ağız açan…

Derken farkında bile olmadan kendime kendi kalemimle eğlence bulmuştum… Gördüğüm gazete kâğıtlarındaki hemen her gün boy gösteren dönemin siyasi liderlerinin resimlerini çizmeye heveslendim… Aa baktım karikatürlerini de yapmışlar… Kolay geldi bana… Kopyalamaya başladım…

Kendi çizdiklerim hoşuma mı gidiyordu ne? Bir daha çizmek, çizdiğimi şöyle kendim görüp beğenmek beni farkında olmadan kendi dünyama çekiyordu…

Herkes teneffüslerde oyun kurmanın derdinde iken ben elime geçirdiğim kâğıt parçacıklarına karikatürlerimi kondurma sevdasındaydım…

Ta ki o güne kadar… O gün çok mu dalmışım bilmiyorum… Başıma gelen ve beni tepeden izleyen gözün farkında bile değildim… Bir meraklı ses duydum yapayalnızlığın sessizliğinde iken…

-Demirhan ne çiziyorsun sen?

Başımı kaldırıp baktım. Bir de ne göreyim… Aaa Sevim öğretmenim… Sınıf öğretmenimizdi… Onu görünce kalbim ferahlardı. Mahcup bir gülümsemeyle "Hiiç" diyebildim.

-Bu çizdiklerine karikatür derler biliyor musun? Aferin sana...

Dünyalar benim olmuştu… Sevindiğimi Sevim Öğretmen de fark etmişti…

Gülümseyerek tatlı bir yönlendirmeyle dedi ki:

-Sen öğrencisin… Bu çizdiklerin büyüklerin resimleri… Bunları çizmek yerine sana bir öneri getirsem kabul eder misin?

-Ederim…

-Öyleyse yarını bekle… Sana bir sürprizim var…

Ertesi günü iple çektim… Gözüm sabah kahvaltısından itibaren Sevim öğretmende idi…

Yurtta kaldığım oda üçüncü kattaydı… Sevim öğretmeni görünce sevinçle ayağa kalktım…

Elinde kocaman bir resim defteri vardı… Gözlerime inanamadım… Dedi ki:

-Bu resim defterini sana aldım…

Karikatüristliğim o gün başlamıştı işte... Her bir sayfasına bir resim çizdiğim o resim defteri benim ilerideki meslek hayatımın da ilk materyali olacaktı… Ve o defteri yakın zamana kadar muhafaza ettim…

Ama Sevim öğretmenim ve o defteri bana hediye ediş anı, kalbimin en mutena köşesinde aynı tazeliğiyle durur…

     Demirhan K.