"Şu konuşanı tanıyorum..."

Hatırama bugün de devam ediyorum... Onlar sohbet ederken kulağım bir sese takılıp kaldı. Bu sesi bir yerlerden tanıyor gibiydim. Arkadaşım Cemil'e dedim ki:

 

-Kim bunlar Cemil’ciğim. Galiba içlerinden şu konuşanı tanıyor gibiyim.

 

Cemil suratıma baktı. Elini omuzuma koydu:

 

-Ciddi misin Şahin’ciğim o gördüğün adam, Türkiye’nin sayılı zenginlerinden iş adamlarından Metin Bey. Yatı ile her yaz buraya gelir bir müddet kalırlar.

 

“Metin” adını duyunca artık kendimden iyice emin olmuştum. Bu, benim beraber çobanlık yaptığım, bir dilim kuru ekmeği bölüştüğüm Cıbıl Hüseyin'in oğlu Metin’den başkası değildi. Cemil’in şaşkın bakışları arasında birkaç adım ötemdeki masaya yaklaşıp selam verdim:

 

-Affedersin Metin'ciğim yanlış görmüyorum, sensin değil mi?

 

-Evet ben Metin de sen kimsin? Beni nereden tanıyorsun?

 

O an bütün Marmaris bana gülüyor zannettim. Bozuntuya vermeden:

 

-Ben Şahin, tanıyamadın mı? Müdürlerin Şahin. Kargılı köyünden. Sen benim çocukluk arkadaşım Metin değil misin?

 

Metin'in yüzü kızardı ama kararlıydı:

 

-Ne Şahin'i kardeşim? Ne Kargılı köyü? Beni birisiyle karıştırıyorsun. Bu isimleri ilk defa duyuyorum. Lütfen daha fazla uzatmayalım, dedi.

 

Uzatmadım. “Kusura bakma” deyip Cemil’in yanına döndüm. Şaşkınlık içerisindeki Cemil'e olanları anlattım. Cemil ağzı açık beni dinliyordu.

 

-Cemil'ciğim yüzde bir milyon kere eminim bu adam benim çocukluk arkadaşım Metin. Cıbıl Hüseyin Emminin oğlu Metin, dedim.

 

Ertesi gün Marmaris’ten ayrıldım. Nereden nereye gelmişiz. Metin rencide olmasın diye ona fazla ısrarcı olmamıştım. “Sen Cıbıl Hüseyin Emminin oğlu Metin'sin işte niye inkâr ediyorsun?” dememiştim. Ama bu hatıramı geçmişlerini inkâr edenlere ders olsun diye yazmaya karar verdim.

 

Bizim köyün sosyetesi Cıbıl Hüseyin Emminin oğlu Metin, şimdi sen nerelerdesin bilmem ama ben kara lastikli ayakkabılar ile koştuğumuz bir dilim kuru küflü ekmeği bölüştüğümüz o topraklarda senin yapmadığın unuttuğun şeyleri yapıyorum. Cenazelerine gelmediğin, bir kez olsun mezarlarını bile görmediğin annenin babanın mezarı başında dua ediyorum. Keşke diyorum bizim köyün sosyetesi olarak değil de Cıbıl Hüseyin Emminin oğlu, mert, sözüne güvenilir bir Metin olarak kalsaydın...

 

     Şahin Ertürk