Tüylerim diken diken oldu!..

"Kendisine niye o gün öyle sorduğunu sordum. Bana öyle bir şey anlattı ki tüylerim diken diken oldu..."
Babam, dün anlattığım o gördüğü rüyanın şokuyla şöyle söylenmiş: "Tövbe! Bir daha böyle şeylere karışmam. Ben ne anlarım Allah adamlarının işinden?.."
Babam 75 yaşında ve hayatta. İsmi Oral Sezgin...
Şimdi de İstanbul'da yaşayan Gönül Bayındır teyzemin başından geçen bir başka olayı onun ağzında yazıyorum:
"1960'lı yıllar. Vefa'da oturuyorduk. Ortaokula gidiyorum. Her gün aynı saatte evden çıkar aynı saatte eve gelirdim. Yolumun üzerinde Osmanlı'dan kalma kabirler vardı. Anne babadan öğrendiğimiz üzere yanından geçerken üç İhlas bir Fatiha okuyup kabirdekilerin ruhlarına hediye ediyordum.
Bir gün arkadaşlarla sohbete dalıp eve geç kalmışım. Annem telaşlanmış. O zamanlar cep telefonu filan yok... Eve gelince tedirgin halde nerede olduğumu sordu ve bir daha böyle yapmamam için beni sıkı sıkıya tembihledi. Ardından korku ve tedirgin bir yüz ifadesiyle dedi ki:
"Geçtiğin yol üzerinde mezarlar var mı?"
Şaşırdım. Ne alakası vardı şimdi bunun benim eve geç kalmamla... Hiçbir şey anlamamıştım ama "evet var" dedim. "Tamam "dedi...
Ben yine bir şey anlamamıştım... "Hayırdır anne, niye sordun ki?"
Annem "yok bir şey" deyip geçiştirdi. Bir daha da bu konuda annemle hiç konuşmadık...
Aradan yıllar geçti. Evlenip çoluk çocuğa karıştık... Yaşlandık... Nice zaman sonra bir gün annemle oturmuş eskilerden sohbet ediyorduk...
Nasıl olduysa birden bu konu aklıma geldi ve kendisine o günü anlattım. Sonra da niye o gün öyle sorduğunu sordum. Annem bana öyle bir şey dedi ki o an bile tüylerim diken diken oldu:
"Kızım. O gün seni beklerken telaş içinde divanda uyuyakalmıştım. Rüyamda Osmanlı kıyafetinde sarıklı cübbeli birkaç kişi gördüm. Bana gelip dediler ki: "Kızın için korkma! O Allah'ın izniyle bize emanet..."
Onlara "Siz kimsiniz?" dedim.
"Biz yoldan geçerken ruhumuza Fatiha okunan kabir ehliyiz. O bize her gün sureler okuyup hediye ediyor. O yüzden onun hakkında endişe etme, ona biz refakat ediyoruz" dediler.
Ben de o güne kadar anneme o mezarların yanından geçerken kabirdekilerin ruhlarına Fatiha okuduğumu hiç söylememiştim. Annem böyle söyleyince Rabbimin izniyle Fatiha okuyup bağışlayanların manevi bir koruma altında olduğunu anlayıp şükrettim."
Cihangir Tevfik Sezgin-Eskişehir