"Üzülmeyiniz!.."

Geçen seneydi. Birkaç samimi arkadaş yine bir aile sohbetindeydik. O gün sohbetimizde bir de misafirimiz vardı. Bizi tanıştırdılar: -Kimdir bu hanım arkadaş? -Denizli'den misafirimiz. Hepimiz kendisiyle tanıştık. Kaynaştık. Çok güzel bir sohbet oldu. Bir ara bu misafir hanım dedi ki: -Size bir mektup göstereceğim. Hepimiz dikkat kesildik. Mektubun içeriğini elbette bilmiyorduk. Ama mektubu kaleme alan mübarek bir İslam âlimi olunca önem arz ediyordu. Dedi ki Denizli'den gelen misafir: -Bu mektup vaktiyle babama İstanbul'dan gönderilmiş. Babam da uzun seneler bir hatıra diye saklamış. Çantamda görünce, "madem eserlerini okuyoruz, değişik bir duygu olur" diye hatırıma geldi. Hepimiz için çok hoş bir anı olmuştu. Hepimiz mektubu elden ele dolaştırıp bir padişah fermanına bakar gibi sevgi ve hürmetle bakıyorduk. O kadar heyecanlanmıştık ki anlatılamaz... Sıranın bana gelmesi yaklaştıkça heyecanım daha da artıyordu. Aklıma mektubun resmini çekmek geldi. Sıra bana geldiğinde mektubu elime aldım. O kadar duygulandım ki tarif edemem. Çok güzel ve çok duygulu bir andı. Hemen, cep telefonumla iki kare rastgele "hatıra olsun" diye resim çektim. Nice tarihî şahsiyetin kalemi, çantası, kaşkolu vb. ile müzesi kurulmuyor muydu? Ben de bu iki kare resmi hatıra diye saklayacaktım. Benim için bu tarihî günün üzerinden aylar geçmişti. O yaz çok sıkıntılı bir gündü. Önemli kararlar vermek zorunda kaldığımız sıkıntılı günlerden biriydi. Kendimi tükenmiş hissettiğim bir anda aklıma o mübarek zatın mektubuna bakıp rahatlamak geldi. Cep telefonumdaki resimler bölümüne girdim. O iki resmi açmak istedim. Birinci resim açıldığında gözlerime inanamadım. Mektupta rastgele çekim olmasına rağmen bir kelime dikkatimi çekmişti: "Üzülüyorsunuz" diyordu... Gerçekten çok üzülüyordum. Yazıyı okuyunca çok heyecanlandım. Sanki bana bir mesaj gibi geldi. Bu arada ikinci resim karesini açtım. Hayretten ağzım açık kalmıştı. Çünkü ikinci karede de şu kelime duruyordu: "Üzülmeyiniz" Allah'ım sanki yıllar önceden ve öteden bir mesaj gönderilmiş gibi etkilendim. O kadar duygulandım ki bütün üzüntüm bir anda gitti. Bu yaşadığım anı sonradan değerlendirdiğimde anladım ki sevenler sevdikleriyle her an irtibat halinde... Telepati denilen duygu hali bile bu sevgi bağını anlatmaya yetmiyor, yetersiz kalıyor. Biliyorum ve inanıyorum ki sevginiz var oldukça dünyada yalnız değilsiniz. Arife Öcal-Antalya > Yazışma adresi: Türkiye Gazetesi İhlas Medya Plaza 29 Ekim Caddesi, 34197 Yenibosna/İstanbul Faks: (0212) 454 31 00