Veda vakti miydi?

"Hemen bir uçak bileti alarak yanına gittim. Babam bitkin, rengi uçmuş bir şekilde yatıyordu!.."

Telefonum uzun uzun çalıyor... Arayan babamdı... Sesi titriyor, bir şeyler söylemek istiyordu. "Babacığım neden konuşmuyorsun" dedim.
"Yok oğlum, halini-hatırını soracaktım, eve geçince tekrar ararım" dedi.
Aradan saatler geçti, babam bir türlü aramıyor, içerimdeki endişe artıyordu. Ben aradığımda telefonu annem açtı. Annem telefonda ağlıyor, ağlıyor, ağlıyor...
"Yavrum doktordan geldik, babanın durumu iyi değil, iki defa kalp krizi geçirmiş, böbreğinin birisi hiç çalışmıyor, diğeri de % 30 çalışıyormuş, bizi başka hastaneye sevk ettiler" diyordu.
Ben, hemen telefonu babama vermesini istedim. Babam nefes almakta zorlanıyordu, sesi taa derinlerden geliyor, anlamakta güçlük çekiyordum.
"Oğlum, beni başka hastaneye gönderdiler, bunun ucunda ölüm var, beni eve götürün diyerek eve geldim" dedi.
Yıkıldım, kahroldum. Oturduğum yerde donakaldım. Hemen bir uçak bileti alarak yanına gittim. Babam bitkin, rengi uçmuş bir şekilde yatıyordu. Beni görünce yavaş yavaş yerinden kalktı. Teselli ettim:
"Baba hiç endişe etme, iyi olursun inşallah" dedim.
"Oğlum doktorlar 'kalp krizi geçirmişsin, böbreğin birisi çalışmıyor' diyorlar ama ben bu zamana kadar hiç acı duymadım.  Yeni yeni acıyı hissetmeye başladım" diyerek iki dizinin üzerine oturup bana vasiyet eder gibi nasihat etmeye başladı:
"Oğlum, bundan sonra yaşasam ne yaşamasam ne? Allah takdir etmişse elden ne gelir? Şükürler olsun, size haram lokma yedirmedim, vicdanım çok rahat. Nefes almakta zorlanıyorum fakat Allah'tan şikâyetçi değilim. Şurada kaç günlük bir ömrüm var Allah bilir.
Allah büyüklerden razı olsun. Sizi onlar korudu, kolladı. Hiçbir şeyiniz yoktu, neye kavuştuysanız onların sayesinde kavuştunuz. Bak orayı tanıdığında üniversite okumak için İstanbul'a gitmiştin, bugün doktora yapıyorsun. Onlara hiçbir zaman ihanet etme" dedi.
Sonra bir rüyasını anlattı:
"Mehmet'im! Bugün sanki anamdan yeni doğmuş gibiyim. İçerimde bir rahatlık var. Oysaki düne kadar, boğuluyor gibiydim, nefesim yetmiyordu. Ben bugün böyle bir rahatlık görmedim. Bu rüyamı kimseye anlatmayacağım korkuyorum bir daha göremem" dedi. Gözlerinden yaşlar süzülüyordu, ağlıyordu.
"Baba seni hastaneye götüreyim" dedim. Koluna girerek doktora getirdim. Doktor muayene ettikten sonra: "Amca siz dışarı çıkabilirsiniz" deyip bana döndü... (DEVAMI YARIN)