Yaşama sevinci kalmayınca...
21 Nisan 2022 02:00
“Önceden hiç olmazsa annemi babamı düşünür, onların hayaliyle yaşardım... Şimdi o da yok!..”
Öğrencim Yasemin’le ilgili hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum... Defterine yazdığı veda mektubu şöyleydi:
“Bugün 21 Aralık… Nefret ediyorum her şeyden. Hayatın anlamı yok. Gelecek için umudum, isteğim yok. Niçin yaşayayım? Yaşamamın ne amacı var? Niye herkese yük olayım? Hiçbir şeyden zevk almıyorum. Önceden hiç olmazsa annemi babamı düşünür, onların hayaliyle yaşardım... Şimdi o da yok! Çünkü onlarda evlat sevgisi yok. Eğer bizi sevselerdi bizi de düşünür ayrılmazlar, bizi anasız babasız bırakmazlardı. Benim bu duruma gelmeme sebep olmazlardı...
Artık tembelim… Fizikten bile iki aldım. Geri zekâlıyım. Hâlbuki önceden gelecek için neler düşünürdüm. Doktor olacağım derdim. Söz de vermiştim. Hayır! Olmuyor… Öğretmenlerimin gözünden düştüm. Hele çok sevdiğim Hediye Hanım, bu sene çok değişti. Haklı o da… Benim gibi tembel ve hastalıklı bir öğrenciyi niçin sevsin. Hiçbir öğretmen zaten sevmiyor beni. Keşke doğuştan tembel doğsaydım. O zaman zayıf almaya alışırdım. Ama şimdi böyle alışamıyorum. Zayıf not almak gücüme gidiyor. Çalışıp almak istiyorum yapamıyorum. Kafamı toparlayamıyorum. Artık kendimden ümidi kestim. İçimde hiçbir şeye heves kalmadı. Şu an tek isteğim var O da ölüm!.. Bir daha hiç açmamak üzere gözlerimi yummak… O zaman ailem doktora para vermeye gerek duymayacak. İlaç parasından kurtulacaklar. Bir kişi eksilince paraları daha bollaşır! Kardeşim Nil’i bari istediği yere kadar okuturlar...
Babam kötü alışkanlıklarından hiç vazgeçmedi. Belki benim ölümüme üzülür de vazgeçer. O zaman annemi dövmez ve diğer kardeşime 'kızım' diye sarılır. Sonra annem de Nil’in de böyle olmaması için onu evden uzaklaştırıp yatılı okula vermek istemez. İşte Nil senin için bu. Siz annem ve babam sahip çıkın Nil’e!..
Acıların sürekli kalmadığını biliyorum. Benim ardımdan biraz ağlarsınız. Üzülürsünüz ama sonra unutursunuz. Sonra yine hayatınıza devam edersiniz.
Canım dedem… Senin yanında tattım mutluluğu biliyor musun? Bugüne kadar bana en iyi davranan, belki de en çok seven sendin… Affet beni, ama güçsüzüm… Dayanamıyorum bu hayata dede… DEVAMI YARIN