"Yıllar önce kimin elini öpmüştün?"

Merhum Enver Ağabeyin Akhisar bürosunu ziyarete gelişiyle ilgili hatıramı anlatmaya bugün de devam ediyorum.

 

Adam “abi istersen yatsı namazını camide kılalım sonra gidelim, çünkü bu Ali Amcanın işi belli olmaz, kendisi yüz yaşına merdiven dayadı ama o yaşlı hâliyle de olsa camiye yaya geliyor” dedi. Maşallah çekerek biraz gülüştük.

 

Camiye girdik. Yatsı namazından sonra cemaate göz gezdirdim, baktım Ali Amca nurani sakalıyla iki büklüm olmuş gözleri çok az görüyor... Yanına vardım elinden tutup ayağa kalkmasına yardım ettim. Elini öptüm. Ali Amca titrek bir ses tonuyla “yahu sen kimsin?” dedi. Ben de “Ali Amca hele Akhisar’a doğru git... Hani yıllar önce kimin elini öpmüştün” dedim... Hiç tereddüt etmeden “Vay vay Orhan’ım sen misin?” dedi. “Evet benim, Ali Amca” dedim. O kadar çok sevindi ki kanadı olsaydı uçardı. Elimi bırakmadı, gözlerimden öptü. Koluna girdim “vallahi seni bırakmam, hadi eve gidelim” dedi.

 

Ali Amcayla yavaş yavaş sohbet ederek evlerine geldik oturduk. Gelini, oğlu, Ali Amcaya çok iyi bakıyorlardı. Eşi yıllar önce vefat etmişti.

 

“Ali Amca yaşın kaç oldu?” dedim.

 

“Orhan’ım 99 yaşıma girmek üzereyim” dedi.

 

Ben de “maşallah” dedim. Ali Amcayla koyu bir sohbete daldık. Yaklaşık kırk yıllık bir dostluk.

 

Ali Amca, o gün Enver Abinin elini nasıl öptüğünü, nasıl dua aldığını sanki 38 yıl önce, o günü yaşar gibi tane tane, gayet fasih bir lisanla anlattı.

 

“Bak Orhan’ım benim küçük kardeşlerim hepsi öldüler, bir ben kaldım. Şu anda bizim köyde benden yaşlı kimse yok. Rabbime sonsuz şükürler olsun bu yaşımda her gün bastonumu elime alıyor yavaş yavaş camiye gidip cemaatle namazımı kılıyorum, orucumu da tutuyorum; hafızam da yerinde, daha ne isterim şükürler olsun.”

 

Ali Amca bunları anlatırken 38 yıl önce Enver Abinin Ali Amcaya yaptığı dua bir film şeridi gibi gözümün önünde geldi geçti.

 

Çaylarımızı içtikten sonra öyle mehabetli (saygın) bir sohbete dalmıştı ki Ali Amcayla zamanın nasıl geçtiğinin farkına varamamıştım cep telefonum çalıncaya kadar. Baktım hanım arıyor “Yahu adam nerede kaldın merak ettim?” deyince bir de saate baktım gece saat 01.15 olmuş... Ali Amca ile vedalaştık ve eve geldim. Ali Amca hâlâ hayatta... Büyüklerin duasına mazhar olmak ne güzel bir duygu...

 

     Orhan Yavuz Ejder/Akhisar-Manisa