Fransa imparatoru Napolyon Bonaparte
Napolyon Bonaparte, 1795 Ekim'inde Fransız ordusunun başına getirildi. 1796 Şubatında da İtalya'daki ordunun başkomutanı oldu. 1796 Nisan'ında ilk İtalya seferini yaptı. Bu sefer, Napolyon'un ününü yaydı. Kısa zamanda Fransız halkının sevgisini kazandı. Yabancı ülkelerdeki Fransızların, ülkelerine dönüp devletin modernleştirilmesinde kendisine yardımcı olmalarını sağladı. 1804'te yaptığı "Code Napoleon" (Napolyon Kanunları), halk tarafından da desteklendi. Waterloo'da mağlup oldu Napolyon, aynı yıl, Paris'teki Notre Dame Katedrali'nde, Papa Pius VII'nin eliyle taç giyerek İmparator oldu. İmparatorluğu boyunca sayısız zaferler kazandı. Ancak, daha önce Akka'da Cezzar Ahmet Paşa'ya da yenilen Napolyon, İngiliz ve Gebhard Von Blücher komutasındaki Prusya Kuvvetleri tarafından 18 Haziran 1815'te Waterloo'da büyük bir yenilgiye uğratıldı. Paris'e dönünce tahttan indirildi. Amerika'ya kaçmak istedi ise de bunu başaramayıp İngilizlere teslim oldu... İngilizler de Napolyon Bonaparte'ı 17 Ekim 1815'te 46 yaşındayken St. Helena adasına gönderdiler. 3000 İngiliz askeri, 1000 kişilik hazır takım ve denizde adayı koruyan 11 savaş gemisi Bonaparte'ın üzerinden kuş bile uçurtmadılar. Napolyon ise yanında generallerinden arta kalan Marshal Bertrand, Montholon ve Gourgaud, aileleri ve birkaç uşak, baş kahyası Cipriani ve özel yardımcısı ile birlikte bu adadaki sürgün hayatını büyük bir sıkıntı içinde ve hatıralarını yazarak geçirmektedir. Napolyon, etrafındaki insanların gün geçtikçe azalması ile daha da karanlık günlere gömülmektedir... Cipriani ölür, Gourgaud ve metresi Albine de Montholon ayrılmak için izin ister, İrlandalı doktoru O'Meara Sir Hudson Lowe tarafından adadan kovulur. Napolyon Bonaparte, 1821 yılında öldüğünde yatağının yanı başında yalnızca Bertrand ve Montholon vardır. St. Helena'da gömülür ve mezar taşına Sir Hudson Lowe'un ısrarları üzerine Napolyon Bonaparte yazılır. Seine Nehri kıyısında... Napolyon Bonaparte ölürken son sözleri şunlar olmuştur: "Çok sevdiğim Fransız halkının kalbinde olduğuna inandığım Seine Nehrinin kumları altına gömülmeyi istiyorum..." 15 Ekim 1840'ta kemikleri mezarından çıkarılarak abanoz ağacından yapılan bir lahit içinde Paris'e götürülür. Seine Nehri kıyısında, Les Invalides'teki altın kubbenin altına gömülür...