Aldığı fistanların hepsi çiçekliydi...

5 Ağustos 2023 02:00 | Güncelleme :2 Ekim 2023 19:38

A -

A +

Eskiden insanların çoğu rivayetler dışında bilgiye pek ulaşamazdı. Bilmezlerdi, görmemişlerdi, hiç karşılaşmamışlardı. Bu anlamda şimdiki gibi radyo yoktu televizyon yoktu, gazete yoktu; telefon yoktu, internet hiç yoktu. Fakat o yıllarda da sohbet vardı, muhabbet vardı, samimiyet vardı, komşuluk vardı. Aynı sofranın etrafında toplanıp yedikleri yemeğin bereketi vardı. Komşuda pişer bize de düşer denilirdi. Komşuluk vardı ve komşular birbirlerine hemen her gün olmazsa bile gün aşırı pişirdiklerinden bir tabak bile olsa ikram ederlerdi. Tek odada yanan sobanın odaya verdiği ısıdan başka gönüllere de yansıyan sıcaklığı vardı. Güneşin alnında çalıştığı tarlasındaki dinlenmek için uzandığı küçük bir ağacın gölgesinde bulduğu huzur vardı. Bakkaldan aldıklarını gizlemeyi gerektiren “alan var alamayan var'' düşüncesi vardı. “Zembil, içindekini sen bil” derlerdi.

Şimdi büyük evlerde, ayrı odalarda, her yaştan depresyonda olan aile fertlerimiz var. Kendi yemeğini yapmaktan aciz, suyunu doldurmaya üşenen, iki kelimeyi bir araya getiremeyen, ailesiyle olan bağı internet bağının kopmasından ibaret olan ruhsuz, hissiz, sanal, robotlaştırılan gençlerimiz var. Büyük-küçük herkesin elinde bir oyuncak var ve mutluluğu burada arıyoruz. Aradığımız kriterlere uygun sonucun olmadığı bir yerde huzuru bulmaya çalışıyoruz. Ardı arkası gelmeyen bu dipsiz kuyuda kayboluyor, ailemize zaman ayıramıyoruz. Konuşanı dinlemiyor, konuştuğumuzda dinlenmiyoruz...

Bir torun ninesine: ''Nine, dedem sana hiç çiçek aldı mı?'' diye sormuş. Ninesi durmuş ve şöyle demiş: “Bana aldığı fistanların hepsi çiçekliydi!”

Mutlu olmayı bilmek, bardağın dolu tarafından bakmak, olmayana takılmayıp olana şükretmek varmış eskilerde. Günümüzde ise yüzlerce gülün üzerindeki eşinin o özel notuna yapılacak yorumlara, beğeniye bağlı bu mutluluk... İyiliği yaparken fotoğrafını çekip paylaşılan ve bu şov için alkış toplanan bir zamanda yaşıyoruz. Hâlbuki asıl mesele, iyilik yapar gibi görünmeyip iyilik yapıp görünmemektir.

A. Pınar Akdağ

ŞİİR

ŞAİRLİK

Tasavvufun şiarı, hakikate köprüdür

Muhabbet ki aşkın aynasına örgüdür.

Gül olmaya taliptir nazenin gonca güller

Bülbülün sınavından kalan kışa sürgündür.

Baharın hududuna kıştır uzaktan komşu

Geceden sonrasına gündüze düşer yolcu

Yokluğun sınırında nice varlığa yolcu...

Ay yolcu, güneş yolcu, gökte yıldızlar yolcu

Bende ne gündüz kaldı ne hayalimde gece