Birbirimizi suçlayıp ötekileştirmeden...

Bir gün karşınıza birisi çıkıp bize “Müslüman mısınız?” diye sorsa genelde vereceğimiz ilk tepki “Bu nasıl soru? Elbette Müslümanım” olacaktır. Hâlbuki gözlerimizi bir dakikalığına kapatıp düşünce iklimine geçiş yapsak birçok başka sorularla da karşı karşıya gelebiliriz, bize belki de birçok şeyleri hatırlatacak olan...

 

İnsanların her gün çeşitli bahanelerle öldürüldüğü günümüz dünyasında bir Müslüman olarak vahşeti, azgınlığı, rezilliği görerek kendimize hem kendimizi hem dinimizi temsil edecek, insanlığa örnek olacak bir yaşayış için ne yapıyoruz?

 

Çok şükür ki “Müslüman mısınız?” diye sorulduğunda hemen hepimiz “Elhamdülillah” diyoruz. Bu çok büyük bir nimet. Dinimizin emir ve yasaklarını bilmek ve Müslüman olduğunu söylemek en önemli adım...

 

Ondan sonraki adımı ne olmalı peki? Kıldığımız namazdan sonra yaptığımız dualarda kendimize çoluk çocuğumuza hayırlı bir gelecek istediğimiz kadar konu komşumuz için de bir dilek dileyebiliyor olmamız gerekmez mi? İmdat isteyenin yardımına koşmak güzel ahlaktan değil mi? İzlediğimiz yayınları, okuduğumuz gazete dergi ve kitapları, görüştüğümüz kimseleri izlerken okurken görüşürken her birinden etkilendiğimiz kadar onları nasıl etkileyeceğimiz de önemli değil mi?

 

Bizim bu acizliğimiz ve ne acıdır ki sadece kendimizi düşünme bencilliğimiz ve hodkâmlığımız yüzünden hem kendimiz vicdan azabından kurtulamıyoruz hem karşımızdaki kimseye örnek mümin olamıyoruz hem birlik ve beraberlik ruhunu ve duygusunu yakalayamıyoruz...

 

Sonra her birimiz bir kenarda birbirimize bakıyor birbirimizi suçluyoruz:

 

“Neredesin ey Müslüman!” diyerek...

 

Herkes kendi işini, kendi görevini kendi yaşayışını kontrol ettiğinde kimseyi aldatmadığı, kimseye aldanmamaya dikkat ettiğinde bireylerden başlayıp topluma yayılır huzur...

 

Ve her birimiz inşallah o zaman, yarın mahşer meydanında yüzümüz ak olarak çıkanlardan oluruz... Birbirimize değil kendimize baktığımız zaman... Birbirimizi suçlamayıp kucaklayıcı olduğumuz zaman...

 

     Gökhan Acar-Denizli

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

 

     AĞLARIM KENDİ HÂLİME

 

 

 

Mendili aldım elime, adını bandım dilime.

 

Aşkımı yazdım kaleme, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Vaslını talep eyledim, lütfunu sebep eyledim.

 

Günleri takip eyledim, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Zülfünü hayal eyledim, ömrümü zeval eyledim.

 

Aşkımı kemal eyledim, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Hattını hasat etmedim, derdimi vasat etmedim.

 

Gayrıyı maksat etmedim, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Mecnun’u misal eyledin, Yusuf’u emsal eyledin.

 

Aşkımı masal eyledin, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Gözümden yaşlar akıttın, ardımdan sular akıttın.

 

Deryaya canlar akıttın, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Elemim umman oluyor, sevinmek yaman oluyor.

 

Bahrinde üryan oluyor, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Baki’ye selam gönderdim, Aciz’den kelam gönderdim.

 

Aşık’a meram gönderdim, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Aciz’im gülmek bilmedim, aşkında ölmek bilmedim.

 

Ağyarı sevmek bilmedim, ağlarım kendi hâlime.

 

 

 

Aciz-A. Gök (Sultan Divanından)

 

 

 

 

 

DUYGU DAMLASI

 

 

 

BİR DİNLE ÜÇ KAZAN: Karşındakini dinlerken biraz sabırlı olursan, onun lafını kesmeyip sonuna kadar dinleyebilirsen çok önemli üç şeyi birden kazanırsın... Bunlardan birincisi karşıdakinin ne konuştuğunu anlarsın ve dolayısıyla haberdar olman gereken bilgiyi konuyu mevzuyu kaçırmamış, atlamamış olursun... İkincisi karşındaki insan tarafından kabul görürsün, dostluğun, arkadaşlığın veya konuşulabilir kişiliğin onun yanında her daim devam eder; senden uzaklaşılmaz. Üçüncüsü de dinlediğini anladığın için yarım yamalak dinleme sebebiyle yapacağın yanlışların seni bilinmez hatalara sürüklemesinden kurtulursun hep isabetli kararlar almaya başlarsın. Bu üç başarıyı ve kazancı sadece biraz sabrederek karşındakinin konuşmasını sonuna kadar dinlemekle elde edebilirsin... Hayatta başarılı olmuş kimselere dikkat ettiysen her daim karşısındakini iyi takip edip tam olarak dinleyenler olduğunu göreceksin...