Cahilin bilgeliği -2

Öğretmen münazara konusunu verince “çok okuyan bilir” tezini savunmanın çok klasik bir yol olacağını farklı düşünmem gerektiğini hissetmiştim. Hissetmez olaydım. Yazıyı yazarken çok okuyanın belki okuduğunu anlamadığını, insanlar görsünler diye okuduğunu veya ihtiyacı olmayan konulara dalarak zihnini gereksiz yere yoracağını; çok gezenin ise algılarının açık bir insan olabileceğini, gördüğü yerlerden notlar toplayabileceğini, diğer insanlarla etkileşime girerek farklı hayat deneyimleri yaşayabileceği gibi hususlara değinmiştim. O sınavdan çok düşük bir puan aldığımı hatırlıyorum. Bununla birlikte öğretmenim bana “Neden konunun dışına çıkıyorsun. Bunu çok okuyan bilir diye anlatmıştım. Demek ki atasözlerini yeteri kadar öğrenememişsin” demişti.

 

Aradan yıllar geçti ve anladım ki ne çok gezen ne de çok okuyan bilir, en çok cahil bilir. Ne diyor İmam Şafii Hazretleri:

 

“Bir delil ile kırk âlimi ikna ettim, kırk delil ile bir cahili ikna edemedim!..”

 

Bu anlattıklarımı hep kendi bilge ağzımdan(!) aktardım. Bir de karşı tarafı dinleyelim. Cahil insanın okumaya ihtiyacı yoktur çünkü her şeyi zaten biliyordur. Her konu hakkında bir bilgisi vardır. Aslında cahil olan, bilmeyen ve kendisini cam bir fanusa kapatarak kulaklarını tıkayan insanlar(!) hep karşı tarafta doluşmuştur. Bir düşünsenize gerçekten azap dolu bir dünyanın içindesiniz. Kimse sizin bildiğiniz kadar bilmiyor veya anlamıyor. Kimse sizin tezinizi ve bilginizi geçerek size bir şeyler öğretemiyor. Bir şeyler mi öğrenmek istiyorsunuz, konuşacak hiç kimse yok. Sadece siz ve kendiniz varsınız. Sizi bilmem ama ben hayatım boyunca böyle bir bilgeliğin içerisine düşmek istemiyorum. Okumalı, okumalı ve son olarak okumalıyız, ta ki son nefese kadar...

 

     A. Baki Topçam

 

 

 

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

 

     GELDİM EFENDİM -2-

 

 

 

İsmini duyunca, koşarak geldim.

 

Dağları, taşları, aşarak geldim.

 

Salatı söyleyip, coşarak geldim.

 

Salat, selam sana, olsun efendim.

 

 

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

 

 

Gülistan gülleri, sunmaya geldim.

 

Pervane aşkıyla, yanmaya geldim.

 

Ravdanın suyunda, kanmaya geldim.

 

Salat, selam sana, olsun efendim.

 

 

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

 

 

Beytinin ehlinden, olmaya geldim.

 

Cennetin yolunu, bulmaya geldim.

 

Himmeti feyzinle, dolmaya geldim.

 

Salat, selam sana, olsun efendim.

 

 

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

 

 

İstanbul şehrinden, kalkarak geldim.

 

Aklımı, nefsimi, satarak geldim.

 

Aşkından, tövbemden, korkarak geldim.

 

Salat, selam sana, olsun efendim.

 

 

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

 

 

Aciz’im umudu, alarak geldim.

 

Eshabın yolunu, bularak eldim.

 

Gönülden pişmanlık, duyarak geldim.

 

Salat, selam sana olsun efendim.

 

 

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

Allahümme salli ala Muhammed.

 

 

 

     Aciz- A. Gök (Sultan Divanından)

 

 

 

 

 

 

 

MERAKLI BİLGİLER

 

 

 

MADENCİ FENERİ: Maden ocaklarında birikmiş grizu gazının patlamasını önlemek için yapılmış bir fenerdir. Bu fener İngiliz kimyacısı Davy tarafından yapılmadan önce grizu, maden ocaklarında kullanılan fenerler sebebiyle patlıyor ve iş kazaları meydana geliyordu. Madenci fenerlerinin temel prensibi, lâmba aleminin üzerine tek veya çift katlı madenî bir tel kafesin geçirilmesidir. Lamba alemi, tel kafesin ısıyı iletmesi yüzünden soğuyacağından, grizu gazını ateşleyemez ve lambanın içine giren grizu da tel kafesle alem arasında yandığından yanma ve patlama dışarıya geçmez. Fener herhangi bir sebeple söndüğünde, onu maden ocağında açmak tehlikeli olacağından, açmadan ateşleme yapabilmek için fosforlu bir tertibat ayrıca ilâve edilmiştir. Tekniğin gelişmesine uygun olarak madenci fenerleri de geliştirilerek, elektrikle işler hâle getirilmiştir.