Derdi olan anne

Derdi olan anne ne demek? Anne olmak başlı başına bir dert değil mi? Çocuğunun sesine, gevezeliğine katlanan anne dertli anne mi? Peki Kudüs’teki anneler duysa bizim derdimizi bize ne cevap verir. Ah demezler mi? “Bizim de evladımız evimizde bağırsaydı da tek derdimiz ağlamaları olsaydı!” O zaman ne hisseder ne düşünürdük? Nefesimiz kesilirdi belki. Utanır ‘yer yarılsa da içine girsek’ derdik belki. O annelerin bir derdi vardı. Çocuklarıyla birlikte hayatta kalmak. Ölürken de şehadet şerbetini içmek. O küçücük kardeşine şehadet getirsin diye çalışan ablaları abileri görüyorsak, yağmur suyuyla abdest alan babaları görüyorsak "Biz namaz elbisesiyle oturup evimize şehadeti bekliyoruz" diyen anneleri görüyorsak, o anneler dertlerinin dermanını bulmuş demektir aslında...

 

Peki bir de bizim derdimiz ne? "Derdi olan anne" bizim için ne demek. Evladımızın her istediğini alabilmek, çok iyi üniversitelerde çok iyi bölümlerde okumaları, çok iyi yerlere gelmeleri, atanmaları, dünyadaki mertebelerin çok yüksek olması ve daha fazlası. Peki ya ahiretteki mertebeleri, İslam’a olan ilgileri ve ahlakları. Bunları unuttuk mu dualarda? Dünyalık için dua ederken ahiretteki durumlarını unuttuk mu? Biz küçüklükten bu yana hayırlı evlat olan, anne ve babasının amel defterini kapatmaz diye öğrenmemiş miydik? Hayır öğrenmedik. Sadece ezberledik. Öğrenseydik hayatımızda uygulardık.

 

Hayata geçirirdik ama sadece ezberledik ve bıraktık o bilgiyi bir köşede. Evlatlarımıza da bunu ezberlettik ama asla ahlaklı ve İslam’la bir olmasını öğretmedik. Ama Kudüs'teki anneler öğretmişler. Küçücük yaşında dinini mümin olmayı nasıl olması gerektiğini... Hem de bütün dünyaya öğretecek kadar...

 

Bize de "Türkiye’de yaşadığım hâlde biz de elbette müminiz ama bu şuurda mıyız?” lafını vicdanımızla dillendirecek kadar öğretmişler.

 

     Psikolojik Danışman Zeliha Aslan