Gözleri anlattı her şeyi

Saniyelerle ölçülü bir an ve bir bakış. Evet sadece gözlerle ifade edilen bir duygu. Mahcup olduğunu gözleriyle anlattı o adam. Çünkü aldığı şeyin parasını veremeyecekti. Adama, “Deftere yaz, ben hafta sonu öderim” dedi çekingen ve kısık bir sesle. Bu ses cebinde parası olmadığında, çaresiz olduğunda, mahcubiyeti kalbinin derinlerine kadar yaşadığında çıkmak istese de bir türlü çıkamayan sesti...

 

Ama nerede o eski veresiye defterleri? Artık yoklar. Tek tük, mahalle aralarında kalmış birkaç dükkânda yaşıyor olabilir belki... Şimdilerde veresiye defteri bankaların kredi kartları oldu... Hemen hepimiz cebimizden çıkartıp şak şak kart okutuyoruz ama bu açıdan baktığımızda hemen hepimiz veresiye yazdırır olduk... kime? Bakkala mı manava mı? Hayır... Sadece kartın ait olduğu bankaya... Hem de aydan aya ödemediğin takdirde faiziyle işleyen bir veresiye hâli... Evet şimdilerde veresiye defterleri kredi kartları.

 

Ama ya yoksa? Ya limit dolmuşsa? İşte o zaman veresiye kartın da çalışmıyor. İşte öyle bir an, işte öyle bir zaman. Adam gözlerini yere indirirken gördü o mahcubiyeti.

 

“Tamam sorun yok. Yazarım ben deftere” dedi. Ve adamın yüzüne bakmadan tereddüt etmeden verdi aldıklarını. Bakamadı, kaldıramadı o da yüzünü. Çünkü müşterisi zaten çoktan eğmişti gözlerini yere. Bu sebeple onun yaşadığı üzüntüyü ve ezikliği görmemek için dahası onun o hâlini gördüğünü ona gösterip de daha da utanmaması için hiç kaldırmadı gözlerini.

 

Öteki de zaten bir an bakıp indirmişti gözlerini. Saniyelerin ardında ortalığa dökülen büyük bir mahcubiyet vardı. Adam, alacaklarını mecburiyet karşısında ve mahcubiyet içinde alarak “sağ ol” diyerek çıkarken dükkân sahibi “güle güle her zaman bekleriz” demiş ama yüzüne bakmamıştı... Çünkü bir daha geldiğinde ona o mahcupluk duygusunu yaşatmak istemiyordu. Bilmek istemiyordu kim olduğunu. Çünkü giden adam kadar o da mahcuptu.

 

     Serhat Yahyaoğlu

 

 

 

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

 

          Özet

 

 

 

Yaprak, düşer, toprak, pişer,

 

Beşer, şaşar, çocuk, coşar,

 

 

 

Nedir kazanç? Dünya, döner,

 

Yolcu, iner, buysa hüner,

 

 

 

Hasat, harman, derde, derman,

 

Oku ferman, işte ilaç.

 

 

 

Ezan, salâ, servet bela,

 

Uyku, hâlâ, gözünü aç.

 

          M. Özkahraman

 

 

 

          Kilit

 

 

 

Kapıyı kilitlediğim an, karanlık odamda

 

Ruhum sevdasında, gerçek orda pusuda

 

Karanlığın sokağında beklemede

 

İçeri girdiğimde avlamanın derdinde

 

Çaresiz bilerek. Belki umutla av olan ben.

 

 

 

Sevdasına sarılarak direnmek ister nafile

 

Dostlar biraz bir yere kadar yetmez ki.

 

Sevdasız yaşanmaz. Sevda nerde?

 

Ölüm belki; ona da ruhum karşı.

 

          Lütfü Yarar

 

 

 

 

 

 

 

TARİHTEN BİR YAPRAK

 

 

 

AKTİMUR BEY: Ertuğrul Gazinin torunu ve Gündüz Beyin oğlu. Doğum yeri ve tarihi bilinmemektedir. Aktimur Bey, ecdadı gibi cesur olup amcası Osman Gazinin emrinde askerî ve idari işlerde hizmet etti. Karacahisar’ın fethinde büyük kahramanlıkları görüldü. Aykut Alp ile birlikte Selçuklu Sultanı İkinci Alaeddin Keykubat’a gönderildi. Sultan’ın, Osman Gaziye gönderdiği beylik alameti olan menşur ve sancağı getirdi. Bazı kaynaklarda Aktimur Beyin 1306 Koyunhisar savaşında şehit düştüğü yazılı ise de onun 1315 yılında Bursa’nın tamamen kuşatıldığı sırada Kaplıca tarafındaki kalelerden birine kumandan tayin olunduğu bilinmektedir. Nitekim 10 yıl boyunca Bursa Kalesini sıkıştıran Aktimur Bey, şehrin fethini kolaylaştırdı. Orhan Gazi, Bursa’nın fethini müteakip Aktimur Beye Kandıra’yı verdi. Aktimur Beyin bu tarihten sonraki faaliyetleri hakkında bir bilgi yoktur. Söğüt’teki kabir Aktimur Beyin makamıdır. Âşık Paşazade, eserinde Aktimur Beyi “Ki o, gayet bahadır, yarar erdi. 'Ak demir' ki, demiri tutsa mum ederdi; kuvvetle taşı ovsa (sıksa) un ederdi. Dönmez idi yüzü, yüz kişiden, korkudan titrerdi adını işiten” sözleriyle anlatmaktadır.