İyilik bulaşıcıdır

Üç ihtiyar yolda yürüyordu. Biri elini kaldırdı ve selam verdi yanından geçen adama. Selamı sadece dili ve eliyle vermedi, gözleri de o kadar içtendi ki o bile yeterdi.

 

Uzun zaman olmuştu böyle selam verilmeyeli. Aslında ne kadar güzeldi o selamlaşmalar ne kadar samimi ve içtendi.

 

Yokuştan yan sokağa saptı, merdivenli bir yol vardı, oradan çıkıp diğer sokağa geçti. “İyilik bulaşıcıdır” derler, gerçekten öyle olmalı. Yokuştan inen sokakta bir adam tek katlı evin girişinde merdiven tamir ediyordu. Ona "kolay gelsin" dedi. Bunu derken içinden bir şeyler onu dürtmüş motive etmişti. Bu, biraz önce selam veren dedenin gözleri olabilirdi.

 

O dedenin selamı, amcasının her gördüğüne selam verişini getirdi hatırına. Tanıdığı ama daha çok tanımadığı her gördüğüne selam verirdi amcası. O zaman çocuk aklıyla şaşırır biraz da kızardı ona. Yolda ilerlemek böyle müşkül olur mu? Ama oluyordu işte. Gel gör ki amcasının sokakta rastgele selam verdikleriyle olan ilişkisi zamanla çok daha iyi olmuştu ve bu bir selamla başlamıştı. Aslında yıllar öncesinde de insanlar birbirlerine selam verir sonra laf lafı açar sonra muhabbette ortak noktalar ortaya çıkar veya çıkartılırdı. Sonra ya asker arkadaşı ya bir ahbabının tanıdığı ya bir düğün meselesi vs. derken kırk yıllık dost olup çıkardı çoğu insanlar...

 

Aslında bu duyguyu yurt dışı seyahatlerinde de yaşamıştı. Alışverişe gittiğinde her kapı girişinde ya da çıkışında tanımadığı insanların gülen yüzüyle birlikte selamını almıştı.

 

Nedendir biz pek asık suratlı, pek gerginiz bu sıralar. Bu da sözlerimize yansıyor. Belki de iç dünyamız karanlık, huzurlu değil. Belki de iç huzurumuz ya da mutluluğumuz yarım kalıyor.

 

Selam güvendir, selamettir. Güven vermek ayrı, güven duymak ayrı bir durum. Sen bana, ben sana nasıl güven duyacağız? Belli ki kapıyı selamlaşma açacak.

 

Bak bir dedenin selamı nelere vesile oldu! Ah be dedem! Selamını tekrar alıyor ve sana sağlıklar diliyorum.

 

     Serhat Yahyaoğlu

 

 

 

 

 

 

 

ŞİİR

 

 

 

          AYRI DÜŞTÜK

 

 

 

Değerini bilmedik gökte uçan kuşların

 

Çırpındıkça kanatlar, ayrı düştük bak yine.

 

Ne eski bir romandık ne de bir şarkı

 

Dillerde sürgün olup, ayrı düştük bak yine.

 

 

 

Gönül boyun eğdi, uzaktan sevdik

 

Betonlara filiz filiz fidan diktik.

 

Ne bir hatır sorduk ne bir değer bildik

 

Sonumuz belliydi ayrı düştük bak yine.

 

 

 

Gözler yolda kalınca, yakın ırak olurmuş

 

Eğer haber gelmezse beklemek yaman olurmuş

 

Tende yara kapanmaz olurmuş

 

Nerde derman var ise, ayrı düştük bak yine.

 

 

 

Haklıyı haksızdan ayırmaz olduk,

 

Biz birliği bozdukça, düşmanı bulduk

 

İnimize girenler varmış, uykuya durduk

 

Yiten değerler imiş, ayrı düştük bak yine.

 

 

 

Kuşanalım duvarda, sandıkta kalanları

 

Betonlar altında kalmış o masum toprakları

 

Her eve aş, her eve bereket toprakları

 

Koparılıp vatandan, ayrı düştük bak yine.

 

 

 

     Melih Arda Demirtaş

 

 

 

 

 

DUYGU DAMLASI

 

 

 

Ormanlara düşmanlık​!..

 

 

 

Ormanlara düşmanlık, Allah'a, peygambere, millete, devlete, insana, insanlığa düşmanlıktır. Ormanlara düşmanlık; doğaya, hayvanlara, kuşlara, bitkilere, etiğe, estetiğe düşmanlıktır. Ormanlara düşmanlık; oksijene, berekete, sağlığa, çiçeğe, böceğe düşmanlıktır. Ormanlara düşmanlık; varlığımıza, kuvvetimize mutluluğumuza, zenginliğimize, umudumuza ve millî ekonomiye düşmanlıktır. Ormanlara düşmanlık; insafsızlıktır, haysiyetsizliktir şerefsizliktir. Ormanlara düşmanlık; hainlik ve vatan düşmanlığıdır. Orman düşmanları sadece ormanların değil insanlığın düşmanlarıdır.

 

Durdu Şahin