Kimliğimiz kişiliğimiz...

Sizin en bilindik özelliğiniz ne? Nasıl tanınıyorsunuz? Çevrenizdekiler, sevdiğiniz ya da sevmediğiniz fark etmeksizin sizi hangi kelime ile özetliyor? “Merhametli”, “yumuşak başlı”, “doğru sözlü”, “adaletli”, “cömert”, “cimri”, “merhametsiz”, “egoist”, “bencil”, “yalancı” vb...

 

Bazen insanların bu tanımı birbirinden çok farklı oluyor. Okul arkadaşlığı, iş arkadaşlığı, akraba ortamı ve sosyal hayatımızda bu tür insanlara hepimiz rastlayabiliyoruz… Bazen okullarda bu tür eğitim dışında akranlarına kötü davranan öğrencilere rastlayabiliriz. Bazen eğitim hayatını tamamlasa da yetişkinliğe adım atamamış kendini yetiştirememiş birçok büyük de çevresine bencilliğiyle mobbing uygulamaya meyillidir...

 

Bazen bir dostumuz bizi çok sever ve her türlü iyiliği bize karşı yapmaktan geri durmaz. Biz onu merhametli, cömert, yardımsever, paylaşımcı, doğru sözlü olarak tanırız. Ama bazen bakarsınız aynı kimse sevmediği bir başka kişiye karşı bize gösterdiği güzel huyların hiçbirini göstermez…

 

Veya aksine bize kaba ve nobran davranırken tanıdığı bildiği kimseler tarafından çok iyi biri olarak zannedilebilir… Sevdiğimiz veya sevmediğimiz fark etmez hiç tanımadığımız bir insana bile doğru sözlü olmak, yardıma ihtiyacı varsa yardımcı olmak, onun hakkında asla dedikodu yapmamak bizim en temel insani ve medeni vazifelerimizdendir… Evet herkese iyilik etmek biraz zor olabilir, buna imkânımız olmayabilir ama kimseye kötülük yapmamak bizim için kesin ölçü olmalıdır… Diğer yandan sevdiğimiz kişiye cömert sevmediğimiz kişiye bencil cimri davranırsak cömert kelimesinin anlamını layıkıyla taşımış olabilir miyiz? Bizden durumu çok daha iyi olana tevazu sahibi olup bizden zor durumda olana karşı kibirli olursak kendimize saygımız kalır mı? Nasıl ki Sevgili Peygamberimiz herkes tarafından “doğru sözlü” olarak tasdik ediliyorsa ve biz de bu güzel dinin mensupları isek hayatımızı bu şuura yani İslam Ahlakına uygun yaşamaya kişiliğimizi ve karakterimizi bu ahlaka göre düzeltmeye çalışmalıyız.

 

     Dilara Nur Özkaya

 

ŞİİR

 

        İNSAN

 

Allah lütuf ve bol nimetler vererek denediğinde;

 

Kimi bunu hak ettiğini söyler de, şükretmez.

 

Kendisini Allah'ın azabından korunmuş sayar, infak etmez.

 

Nankör insan! Allah'tan lütuf ve ikram bekler.

 

Ama kendisi öksüze, yetime ikram etmez.

 

Yoksulu doyurmayı teşvik etmez.

 

Mirası alırken hak gözetmez.

 

Oysa bir baksa yaşadığı âleme…

 

Fazla örnek vermek bile gerekmez,

 

Hiçbir hayvan ihtiyacından fazlasını biriktirmez.

 

Dağ kadar servet Karun'a yetmez!

 

"Benim niye bir dağım daha yok" der.

 

İhtiyaç bitmez…

 

O aşırı sevgi besler, dünya malına...

 

Taparcasına...

 

Lakin insanın karnı doyar da gözü doymaz.

 

Mezara kadar servet yığma tutkusundan kurtulamaz.

 

İşte bu açgözlü nankör insandır.

 

Yeryüzünü fesada boğandır!

 

İnsanın aç gözünü topraktır, ölünce doyuran!

 

     Şair Hasan Kaya

 

 

 

BİTKİLERİN DİLİ

 

KEKİK: Yaprakları küçük, pembe veya kırmızı ve kokulu bir bitkidir. Ülkemizde kırlarda çok yetişir. Etlerin, ızgaraların, sebzelerin, haşlanmış balıkların ve salçaların kokulandırılmasında kullanılır. Çorbalarda nane gibi kekik de bol bol kullanılır.

 

HARDAL: Bu bitkinin sert ve yakıcı olan tohumu, un durumuna getirilir ve sirkeyle karıştırılarak macun kıvamında bir karışım yapılır. Bu karışım özellikle, ızgara etlerin yanında ve bazı soslarda kullanılır. Hardal tozu bazı yemeklerde de kullanılır.

 

ZERDEÇAL: Zerdeçal, sarı çiçek ve iri yaprakları olan bir bitki türüdür. Hint safranı olarak da bilinir. İçerisinde bulunan kurkumin adlı bileşen sayesinde sağlık üzerinde çok önemli olumlu etkilere sahiptir. Son yıllarda popülerliği artmıştır. Zerdeçalın yemeklere katılması, çaylarının hazırlanması ve yoğurtla karıştırılarak tüketilmesi gibi birçok tüketim yöntemi vardır.