Şikâyet etme sakın

Sakın şikâyet etme… Ne kendinden… Ne ondan ne bundan şundan ne de hayattan ne de etrafında olup biten ne varsa her şeyden… İnsan vardır şu kısa ömrü hep şikâyetle geçer… Bir gün bile ağızlarından coşturucu, yapıcı motive edici kelimeler dökülmez… Dökülemez… Sakın onlardan olma sen… Peki, bu kadar şikâyet… Feryat... Ya işin sonu… Asma kabağı…

 

Değmez… İnan ki… Bir şey geçmez eline… Anlamı da yok zaten… Söylendiğinle feryat figan ettiğinle ortada kalırsın öyle…

 

Yapabilen, üretebilen samimi olarak neticeye ulaşabilen insanlardan olmaya çalışmak var ya… Öyle güzel bir şey ki bu… Tatbikî insan bu… Her anı bir değil… O enerjiyi her zaman bulamayabilir kendin de… Ama yine de dirayetli ve iradeli olmaya çalışmalı bunun için kendini zorlamalı… Bak işin sonu ne kadar huzurlu olursun...  Mutlu demiyorum… Çünkü huzuru yakalayan kişi zaten mutluluğun karesini almış demektir…

 

Aslında bu satıra kadar bahsettiklerim için biraz da cesaret gerekli… Yani yürekten bahsediyorum… Yok, o et parçasından değil...  Hani o mert Anadolu insanı var ya…

 

Peki, o insanlar arasında kendine yer bulmak istemez misin?

 

Çünkü yüreğin yoksa yapabilen olamazsın da ondan… Suçu başkasında arayan hep başkasına yıkılan insanlardan olup hep kaçarsın... Kendi kendini bitirmeye başlarsın… Sonra da girdabın dibinde bulursun kendini… Ve hep suçlarsın... Unutursun girdaba kendini nasıl ittiğini... Başkalarına yıkılmak… Bir de saygı var… Kendine saygı duy önce... Ne yaparsan yap elinden geldiğince hakkını ver... Kendine dürüst ol Halid…

 

Bak bu da yürek işi, cesaret işi… Çünkü kendine kıvıramazsın… Yalan söyleyemezsin… Kendine saygı duymak lazım biraz... Veya öyle demeyelim de kendini tartabilmek lazım…

 

Tartmak… Ah şu terazi… Önünde sonunda burnumuzun dibinde bitiyor ya o iki kefe… Nereye kaçacaksın? Kaçamazsın… Samimiyetin tartıya vurulacak orada... Yoksa ‘neden yapmadın?’ değil… Gücün kadar yaparsın ne yapsan… “Yürek”, “niyet”, “irade” ve “kuvvet…” Samimiyetinin süzgecinden geçirilip “işte sen busun” denir insana sevgili kendim…

 

     Halid Yazıcı