Susmak mı söylemek mi?

Ebu Mutemir hazretleri buyurdu ki:

 

“Susmayı yirmi senede öğrendim ve buna değdi. Boş sözler dilime geldiğinde yutkunuyorum...”

 

Ancak zamanımızda susmanın değeri yok, kelimelerin değeri var. Çünkü kişi kendini ne kadar iyi ifade edebilirse o kadar mutlu oluyor.

 

Geçmişte sırf söyledikleri yüzünden her gün kırbaç vuruşu artırılarak, zehir içirilerek, taşlanarak ve daha nice yöntemlerle öldürülen insanlar oldu. “Dehanın talihidir bu” deyip geçemeyiz. Tarihten ders almıyoruz demektir. O hâlde kime ve nasıl söylediğimiz önemli...

 

Öte yandan gerektiğinde susmayı becerebilenlerin söyledikleri yüreklere işler. Kelimeler capcanlı, yetkin, gerçek, içten ve güçlü olsun.

 

Karizmatik kişilerin beyinleri büyüleyici değildir. Son derece güçlü ve dinçtir. Onlar her ağza geleni söylemez. Çünkü insan beynine her türlü düşünce üşüşür. Çoğu da huzur bozucu olur. Gece gündüz çalışan bir beyin zayıflamaya etkisizleşmeye mahkûmdur. Beyni dinlendirmenin yolu, ona gelen düşünceleri kovmaya çalışmak yerine, o düşüncelere tanıklık etmektir. Görülecektir ki beyin yavaş yavaş sessiz kalmayı öğrenecektir. Hatta bir kez bile sessiz kalabilen beyin büyük güç toplayacaktır...

 

Kelimeler sadece kelimelerden ibaret değildir. Dinlenmiş bir beyinden çıkan kelimeler geçerlilik, zenginlik içermeye başlar ve mantık engelini aşarak doğrudan kalbe ulaşır ki işte o zaman beyin sessizliğin içindeki olağanüstü gücün bir hizmetkârı olur.

 

Bu aşamada beyin ancak icap ettiğinde kayda girer. Gerekmeyen durumlarda kayda girmez, istikametine devam eder. Bu şaşırtıcı ve yadırgayıcı bilgiler, fikir yorarak, teori kurarak ortaya çıkmamıştır.

 

Beyin ve aklı durdurmaya çalışmayalım. Akıl ikiye bölünür. “Trafikte sürat ölümcüldür.” Öte yandan “Gereksiz acele ölümcüldür.” Denebilir. Ya da “Siyasi kitleyi bölmek ölümcüldür.” Ya da “Tüm bölünmeler ölümcüldür.” Denebilir. Bunun yorumunu yapacak olan yine akıldır. Ama dinç ve dinlenmiş akıl ile...

 

     Mustafa Ali Mahdum