Abdüllatif Uyan

Herkes fikrini beyan eyledi. Habîb-i Ekrem "aleyhisselâm"; "Benim niyyetim, Alî ismini koymakdır" buyurdu.

Fâtıma binti Esed, Kâbe'yi tavâf ediyordu. Doğum alâmetleri belirince Kâbe-i şerîfe girdi. Ellerini açtı.

Bir gün Efendimiz "aleyhisselâm", Hazret-i Alî ile cemaatle namaz kılıyorlardı. Ebû Tâlib gördü. Oğlu Ca'fere dönüp;

Hazret-i Alî "radıyallahü anh" anlatıyor: Huneyn günü ortalık karıştı. Gaziler şuûrsuzca dağıldılar. Öyle oldu ki;

Kâbil, kardeşi Hâbil'e; "Seni öldüreceğim" dedi. "Niçin?" deyince, "Babam, benim güzel kardeşimle seni evlendiriyor. Güzel olmayanını bana lâyık görüyor" dedi.

Âdem aleyhisselâmın çocukları hep ikiz oluyordu. Bir erkek, bir kız.

Âdem aleyhisselâm hastalandı. Vefât etmeden oğlu hazret-i Şît'e; "Ey oğlum, alnında parlayan nûr, Muhammed Mustafâ'ya mahsûs olan bir nûrdur. Bu nûru muhâfaza et ve bunu, en temiz bir hanıma teslîm eyle" buyurdu.

Osmân Gâzi, babasının yerine geçtiğinde yirmiüç yaşındaydı. Lâkin bir liderde bulunması gereken bütün meziyyetlere sâhipti.

Ebû Hüreyre "radıyallahü anh" hazretleri şöyle anlatır: Resûlullahtan işittim.

Yemlîhâ adındaki meşhûr râhibin, Hazret-i Ebû Bekr'e verdiği mektupta şunlar yazılıydı: "Esselâmü aleyke yâ Muhammed! Sen âhır zemân Peygamberisin. Bu mektûbu Ebû Bekr ile sana gönderiyorum. Ben sana îmân ettim ve sana ümmet oldum. Eğer hazretine yetişirsem, gelip önünde gazâ ve cihâd ederim. Yetişmezsem, âhırette beni şefâ'atinden unutmayasın..."

Hazret-i Ebû Bekr "radıyallahü anh" önceleri tüccâr idi. Sefer ve ticâret yapardı. Ekserî Şâm'a giderdi. Seferde iken, bir gece rü'yâ gördü. Şöyle ki;

Efendimiz "aleyhisselâm" son hastalığında hazret-i Fâtıma'yı huzûruna çağırdılar. O da koşup geldi.

Âdem aleyhisselâm; "Yâ ilâhî, evlâdımdan bir peygamber yaratacaktın. Benden bir zelle sâdır olursa, O'nun şefâatiyle affedecektin. O evlât hürmetine bu babayı affet" diye yalvardı.

Cibrîl aleyhisselâm, Cennetten bir çift öküz alıp yere indi. Ve hazret-i Âdem'e çiftçiliği öğretti. Âdem Nebî tarla sürdü. O yerlere buğday ekti.

Orhan Bey'in, Bursa'yı fethinden sonra, Osmân Gâzi'nin hastalığı arttı. Oğlu Orhan Bey'e şu vasiyyeti yaptı: "Allah'ın emrine karşı gelme.

Tekfurlar Osmân Gâzi'yi öldürmek için bir plan yaptılar. Şöyle ki: Yarhisar tekfurunun kızı Helofira, Bilecik tekfuruyla evleniyordu. Düğüne Osmân Bey'i de dâvet ettiler. Dâveti, Köse Mihâl'le ilettiler. Osmân Bey sordu:

Efendimiz "aleyhisselâm" Ebû Zer'i çağırıp; "Yâ Ebâ Zer! Kabîlene dön. İslâmı orada yay!" buyurdu. Hazret-i Ebû Zer;

Cündeb bin Cünâbe, üç gece hazret-i Alî'nin "radıyallahü anh" evinde kaldı. Hazret-i Alî sordu: "Buraya niye geldin?"

Ebû Zer-i Gıfârî "radıyallahü anh" hazretlerinin adı Cündeb idi. Îmân etmeden önce yol kesiciydi. Ama zamanla bu iş ona mânâsız geldi.

Kadıköy müftîlerinden Ahmet Mekkî Efendi hazretleri bir gün şunu anlattı: Ebû Zer-i Gıfârî "radıyallahü anh" bir gün Efendimiz'e geldi.