Abdüllatif Uyan

Ebül Hüseyin Nuri hazretleri, evliyânın büyüklerindendir. Allahü teâlâdan çok korkuyordu. Karanlıkta bir defa Allah deseydi, ağzından bir nur çıkar, orayı aydınlatırdı. Küçük kulübesi vardı.

Ebül Hüseyin Nuri hazretlerinin sözü ve nasihati öyle tesirliydi ki, bir defa dinleyen, hidâyete kavuşurdu. Ama iyilerin düşmanı çok olur.

Ahmed bin Mesruk hazretleri anlatıyor: Bir kimseyi gördüm ki, çok düzgün konuşuyor, derviş kıyafetinde tasavvuftan bir şeyler anlatıyordu.

Ahmed bin Mesruk hazretleri, Horasan'da yetişen büyük velîlerdendir. Haramdan öyle çok kaçardı ki, bu yüzden birçok mubahı da terk ederdi.

Salih bin Beşir hazretleri, Kur'ân-ı kerîmi hüzünle okur, azap âyetlerine gelince, korkar, sesi titrerdi. Bir gün, yine Kur'ân-ı kerîm okuyordu ki, benzi sarardı birden.

Salih bin Beşir "rahime-hullahü teâlâ", tâbiînin büyüklerindendir. O devrin halîfesi Mansur, bu zâta; - Bana bir nasihat edin de saltanat işlerini ona göre yapayım, diye rica etti. Cevaben;

Müslim bin Yesar hazretlerinden bir gün nasihat istediler. Onlara; - Akıllı insan, dünyaya kıymet vermez, ona aldanmaz. Dünyaya kıymet verenin her işi üzüntülü, karışık ve zor olur, buyurdu.

Müslim bin Yesar hazretleri, bir gün sevdiklerine; - Kardeşlerim, büyük olsun, küçük olsun, her günahtan kaçının. Zira Rabbimizin gadabı, günahlar içinde gizlidir ve bilemeyiz ki, hangisindedir? buyurdu. Ve ekledi:

Müslim bin Yesar "rahime-hullahü teâlâ", Allah adamlarındandır. O, ilâhî bir aşka tutulmuştu ki, Rabbinin rızâsı'ndan başkaca bir maksadı yoktu.

Muhammed bin Vasi hazretleri, bir gün nasihat isteyen bir gence; - İnsanlara karşı dilini muhafaza etmek, altını muhafaza etmekten daha zordur, buyurdu. Ve ilave etti:

Muhammed bin Vasi "rahime-hullahü teâlâ" tâbiînin büyüklerindendir. Dünyaya zerre kadar itibar etmez, insanlar nasihatlerinden çok istifade ederlerdi.

Abdurrahman Tafzunci hazretleri büyük velîlerdendir. Bir gün ıssız bir çöle çıkıp, Allahü teâlâ'yı tesbihe başladı.

Abdurrahman Tafzunci hazretleri Evliyâ-yı kirâmdan olup, yüksekçe bir kürsüde vaaz verir, sohbetini, âlim ve velî herkes zevkle dinler, istifade ederdi.

Bir gün, Gavs-ül âzam Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri pek fazla susamıştı. ?Ama içecek su yoktu. Zira çölün ortasındaydı o anda.

Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerini, bir Ramazan gününde yetmiş kişi iftara çağırdılar. Hem de aynı günde. Ve birbirlerinden habersiz.

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri, bir gün talebeleriyle sohbet ediyordu ki, gencin birinin abdest tazelemesi icab etti.

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri zamanında bir kadın, yanına küçük oğlunu alıp geldi bu zâtın dergâhına. Huzuruna çıkarak;

O devirde Mısır'da bir kişi vardı ki, Gavs-ül âzam, Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerini çok seviyor, nurlu yüzünü görmeyi çok istiyordu.

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri zamanında Bağdat'ta bir taun hastalığı yayılmıştı.

Abdülkâdir-i Geylânî hazretleri bütün ilimleri bitirince Resûlullah Efendimizi gördü rüyasında.