Abdüllatif Uyan

Eşrefzâde Bursavî hazretleri bir gün bâzı sevdiklerine; “Anne baba evlâdından râzı olursa, Allahü teâlâ da o evlâttan râzı olur” buyurdu.

Eşrefoğlu Rûmî hazretleri, gençliğinde Hüseyin Hamevî hazretlerinin dergâhındaydı.

Eşrefzâde Rûmî hazretleri anlatır: Evliyâdan biri vefat etmiş. Melekler, suâl için gelmişler.

Eşrefzâde Rûmî hazretleri, İznik’te yaşayan bir Allah dostudur.

Ebüssuûd Efendi, büyük âlimdir.

Kânûnî Sultân Süleymân’ın bir vasıyeti vardı.

Hasan Sezâi Efendi, Edirne’de medfûn bir velîdir.

Hasan Sezâi hazretleri, kibar ve sevimli bir zâttır.

Abdürrahîm Bursavî hazretleri anlatır: Abdullah bin Mübârek, hacca gider. Hac bitince, bir rüyâ görür.

Edirne'de iki büyük zât vardır. Hasan Sezâi ve Enis Dede. Edirne Vâlisi, bir memuruna iki kese altın verip der ki: “Birini Enis Dede'ye götür, öbürünü Hasan Sezâi Efendi'ye.”

Hacı Bayrâm-ı Velî hazretleri, talebelerinin askerlik ve vergiden muaf olduğuna dâir pâdişahtan bir (ferman) almıştı. Ancak talebe arasında sahteleri de vardı! Bunlar giderek çoğaldı.

Hacı Bayrâm-ı Velî hazretlerini bâzı çekemeyenler, Pâdişâha koştular ve; “Sultânım, Ankara’da Hacı Bayrâm diye biri var ki, insanlar akın akın ona gidiyorlar. Korkarız, ileride isyân çıkarabilir” dediler.

Ankaralı, temiz kalpli bir genç askere çağrılmıştı. Yetîm ve öksüzdü. Az mîras kalmıştı babasından.

Osmânlı Evliyâsından Geyikli Baba bir gün sevdiklerine; “Namâz, ibâdetlerin en mühimi ve en kıymetlisidir” buyurdu. Ve şöyle anlattı onlara: Bir gün Eshâb-ı kirâmdan bir genç, Resûlullah Efendimizin huzûruna geldi.

Da'lec bin Ahmed hazretleri, bir sohbetinde; “Yetmişüç fırka içinde, Cehennemden kurtulan, yalnız Ehl-i sünnet fırkasıdır. Her kişi, Ehl-i sünnet îtikadını öğrenip îmânını buna göre düzeltmelidir” buyurdu.

İmâm-ı Gazâlî hazretleri, bir gün sevdiklerine; “Günah işlenince, kalbe siyah bir leke gelir. Bu lekeyi, bir şey temizler” buyurdu. “O şey nedir?” dediler “Pişmanlık ateşi” buyurdu.

Hubeyb bin Adiy hazretlerini (radıyallahü anh) müşrikler asmışlardı. Cenâzesi kırk gün darağacında asılı kaldı. Çürüyüp kokmadı. Hep tâze kan aktı.

Zeyd bin Hârise (radıyallahü anh) şöyle anlatır: Bir gün Resûlullah Efendimizle birlikte oturuyorduk.

Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretlerinin son günleriydi.

Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî hazretlerinin dört oğlu vardı. Şihâbüddîn, Necmüddîn, Abdurrahman ve Behâeddîn “rahmetullahi aleyhim”.