Abdüllatif Uyan

İnsan, cin ve hayvanlar ve yırtıcı hayvanlar, Kurt ve kuş, "Mahşer günü" bir yerde toplanırlar. Ve yedi kat göklerin, bilcümle melekleri, Sararlar çepe çevre, o gün "Ehl-i mahşer"i. O gün, mahşer halkına olur ki bir "İzdiham", Bu hâl, zaman geçtikçe, artarak eder devam.

O gün "Mahşer yeri"ne giderken cümle kullar, Amellerine göre, grup grup olurlar. Meselâ mahşer yeri çok "Karanlık" olsa da, Mü'minin, "Nûr"u olur hem önünde, hem sağda. Bâzısının nûru çok, kiminin ise azdır, Nûrlarının miktarı, "Îmân"ları kadardır.

Hak teâlâ her şeyi, kıyâmette "Yok" edip, Yine yaratacaktır hepsini, bir "Ol" deyip. Çürümüş, toprak olmuş insan ile hayvanat, "Ot gibi" yerden bitip, bulurlar taze hayat.

Alâmetlerin hepsi, çıkıp sona erince, "Kıyâmet"in kopması yakınlaşır iyice. Sonra ferahlatıcı, serin bir rüzgâr eser, Ne kadar "Mü'min" varsa, böylece vefat eder. Yer yüzünde, sadece "Kâfirler" kalır artık, Kaplar bütün dünyayı fesat, zulüm, sapıklık.

"Kıyâmet kopması"nın büyük alâmetleri, "On" olup, aşağıda beyan oldu her biri. Birisi "Deccâl"dır ki, çıkar âhir zamanda, Şaşı, kör ve kâziptir, biraz kalır dünyada.

"Kıyâmet" kelimesi, "Kıyâm" kökünden gelir, Yani "Ayağa kalkmak" ve "Dirilmek" demektir. Et ve kemik, çürüyüp, olsa da toz ve toprak, Sonra diriltecektir onları cenab-ı Hak.

"Ubâde bin Sâmit"ten edilir ki rivayet: Kim Kur'ân-ı kerîmi ederse çok tilâvet, Vaktâ ki o müslüman, gelse "Ölüm" ânına, "Kur'ân" dahî, âcilen gelir onun yanına.

Kabirde kâfirlerle, günahkâr mü'minlere, Azab yapılacaktır günahlarına göre. Hem "Rûh"a, hem "Beden"e olacaktır bu azap, Dünya azablarına benzemez bu ıstırap.

İ'tikadı bozuksa bir kimsenin mâzallah, "Rabbin kim?" sualine, diyemez "Rabbim Allah". Melekler, bu kimseye çok şiddetli vururlar, O anda, o kimsenin kabrine "Ateş" dolar. Çok kimse de vardır ki, diyemez "Dînim islâm", Bunun da i'tikadı değildir çünki sağlam.

"Abdullah bin Mes'ud" ki, sahâbe-i kiramdan, Şöyle sual eyledi bir gün Resulullahtan: Dedi: "Yâ Resulallah, ölü kabre girince, Ne ile karşılaşır her şeyden daha önce?" Resul şöyle buyurdu bu sualine onun: (Bana, bunu ilk defa sual eden sen oldun.

"Hazret-i Âişe"den "radıyallahü anhâ", Nakledilir: Evimde idim ki tek ve tenhâ, O anda Resulullah, geldi yanıbaşıma, Sonra koyup uyudu başını kucağıma. Sakal-ı şerifinde, saydım tam "Dokuz" adet, Beyazlanmış kıl vardı, mahzun oldum be gayet.

Kabir hayatı "İmtihan etmek" için kulları cenab- Hak, Yaratıp, bu dünyaya gönderdi ilk olarak. Öldükten sonra ise, tâ kıyamete kadar, Onları, kabirlerde bulundurur bir miktar.

"Fâcir"lerin ruhları şiddet ile alınır, Yüzleri, "Ebû Cehil karpuzu"nu andırır. Melekler ona der ki: "Ey habis ruh, haydi çık, Bu habis bedenini, cesedi terk et artık."

Eğer "Ölü" ağzından akmış ise tükrüğü, Alt dudağı sarkmış ve kararmışsa hem yüzü, O kişi, ihtimâl ki, "Şakâvetle" ölmüştür, Cehennemde yerini görmüş de üzülmüştür. Eğer ki ağzı açık, sanırsın ki gülüyor, Yüzü balmumu rengi, güzel ve gülümsüyor.

İnsan "Ölüm hâli"nde, öyle fazla susar ki, İçi, bu harâretten tutuşur, yanar sanki. Bunu büyük bir fırsat bilerek la'in "Şeytan", İmânını çalmağa çalışır onun o an. Elinde "Buz gibi su", yaklaşır hiyle ile, Kadehteki o suyu çalkalar bir eliyle.

İnsana "Ölüm hâli" yakınlaştığı ânda, Dört melek, gelip durur, o insanın yanında. O kimsenin rûhunu, el ve ayaklarından, Tutarak, kuvvetlice çekerler hiç durmadan.

"Ölüm", rûhun bedene olan bağlılığının, Sona ermesi olup, vukû bulur ansızın. "Ölüm", kulun bir hâlden bir hâle dönmesidir, Bir evden, başka eve "Göç etmesi" demektir. Zîra buyuruyor ki Rabbimiz bir âyette: "Her bir canlı, ölümü tadacaktır elbette."

İnsan öldükten sonra, bir hayat daha vardır, O hayat sonsuz olup, "Âhiret hayatı"dır. Et ve kemik çürüyüp, olsa da toz ve toprak, Sonra diriltecektir herkesi cenab-ı Hak.

Âlimler buyurdu ki: Mühim olan "Son an"dır, Bundan, büyükler bile çok fazla korkudadır. Çünki "İyi" olsa da önceleri bir insan, Lâkin değişebilir mâzallah kalbi son an

"İmâm-ı Gazâlî"nin, "İhyâ-i ulûm"unda, Şöyle buyurmaktadır "Can verme" mevzuunda: "Can verme"nin acısı öyle şiddetlidir ki, Başka bütün acılar, ona göre nedir ki?