Ahmed Doğrusözlü

Sevgi kalpte olur, bir gönül işidir; bugünkü medenî dünyâda, Hıristiyanlar, Müslümanları sevsinler diyecek hâlimiz yoktur. Ancak onlar bizi sevmeseler de, düşmanlık, sözlü veya yazılı hakâret yapma hakkına da sâhip değildirler...

Muhammed aleyhisselâm; Hicretten 53 sene evvel, Fil vak'asından iki ay kadar sonra, Rebî'ul-evvel ayının onikinci (Pazartesi) gecesi sabaha karşı Mekke'nin Hâşimoğulları Mahallesinde doğdu...

Her Peygamberin ümmeti, kendi peygamberinin doğum gününü bayram yapmıştır. [12 Rebîu'l-evvel gecesi ve günü] de, Müslümanların bayramıdır. Neşe ve sevinç günüdür...

Peygamberler, Yüce Allah tarafından seçilip beşeriyete gönderilmiş çok kıymetli insanlardır. Ümmetlerini, Cenâb-ı Hakk'a çağırmak, sapık, yanlış yoldan, doğru yola, saâdet yoluna çekmek için gönderilmişlerdir...

Muhammed aleyhisselâm Peygamberlerin sonuncusudur. O'nun kitâbı, geçmiş kitâpların en iyisidir. O'nun dîni, bütün dînleri yürürlükten kaldırmıştır. O'nun getirdiği dîn, kıyâmete kadar bâkî kalacaktır...

Muhakkak ki Cenâb-ı Hakk'ın kullarına olan ni'metlerinin en büyüğü, "Peygamber"ler ve "Kitap"lar göndererek onlara sırât-ı müstakîmi, doğru yolu, Cennet yolunu göstermesidir...

Hulefâ-i râşidînden ilk ikisi olan Hazreti Ebû Bekr ve Hazreti Ömer, Resulullah Efendimizin hem eshârı ya'nî zevce tarafından akrabâsı, hem de vezîrleri idiler...

"Hulefâ-i Râşidîn (Râşid Halîfeler)", Peygamber Efendimizin vefâtından sonra, sırasıyla halîfe olan "ilk dört halîfe"ye yanî Hz. Ebû Bekr, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Ali'ye verilen isimdir...

İmâm Alî Rızâ, Oniki İmâmın sekizincisidir. Künyesi "Ebü'l-Haseni's-sânî", lakabı "Rızâ", "Sâbir", "Râzî"dir. Bâyezîd-i Bistâmî ve Ma'rûf-i Kerhî gibi zâtlar İmâm Ali Rızâ'nın sohbetlerinde kemâle geldiler...

İmâm Câfer-i Sâdık, "Oniki İmâm"ın altıncısıdır. Dînî ilimleri, babası Muhammed Bâkır'dan öğrendi. İlmi ve kemâli eşsiz idi. İlim ve fâzîlette zamânının bir tânesi oldu. Tefsîr ilmindeki derecesi pek yüksekti...

Muhammed aleyhisselâm Peygamberlerin sonuncusudur. O'nun kitâbı, geçmiş kitâpların en iyisidir. O'nun dîni, bütün dînleri yürürlükten kaldırmıştır. O'nun getirdiği dîn, kıyâmete kadar bâkî kalacaktır...

Muhammed aleyhisselâma tâm ve kusûrsuz tâbi' olabilmek için, onu tâm ve kusûrsuz sevmek lâzımdır. Bunun alâmeti de, onun dostlarını dost, düşmanlarını düşman bilmek, onu beğenmeyenleri sevmemektir...

Dînî, kültürel, sosyal, siyâsî ve iktisâdî sebeplere dayanan Haçlı Seferleri'ni, maalesef Papa II. Urbanus, 1095 yılında toplanan Clermont Konsili'nde yaptığı konuşmasıyla başlatmıştır...

Biz, onların mukaddes değerlerine hakâret etmiyoruz. Onlar da bizim mukaddesâtımıza dil uzatmamalıdırlar. Müslümanları tahrîk ve provoke için uğraşmamalıdırlar. İnsanlık, medenîlik hukûkî normlar da bunu gerektirmektedir...

Muhammed aleyhisselâm mâsum idi. Bilerek ve bilmeyerek, büyük ve küçük, Peygamberliği bildirilmeden evvel ve sonra, hiçbir günâh işlememiştir. Çirkin hiçbir hareketi görülmemiştir. Onun her sözü, her işi doğrudur...

Sevgili Peygamberimiz bir ayna mesâbesindedir; aynaya bakan kişi, orada, kendisini görür. Yine Resûlullah Efendimiz bir güneş gibidir; onun altında duran kimse de, yerde, kendi gölgesini görür...

Bırakın hakâret için yapmayı, Sevgili Peygamberimizin normal olarak da resminin veya karikatürünün yapılması, kat'iyyen câiz değildir. Diğer Peygamberlerin ve meleklerin resimlerinin yapılması da dînen yasaktır...

Şunu belirtelim ki, biz batılıların mukaddes saydıkları değerlerine, hiçbir zaman hakâret etmiyoruz. Onlar da bizim mukaddesâtımıza dil uzatmamalıdırlar; medenîlik, insanlık, hukûkî normlar da bunu gerektirmektedir.

"Oniki İmâm"ın dördüncüsü olan "Alî bin Hüseyin bin Alî bin Ebî Tâlib"in künyesi, "Ebû Muhammed" ve "Ebü'l-Hasan", lakabı ise, "Seccâd" ve "Zeynelâbidîn"dir. Tâbiîn'in büyüklerindendir...

Hazret-i Hüseyin'in ilk çocukluğu, Resûlullah Efendimizin derin sevgi ve şefkati içinde geçti. Peygamberimiz, âhirete irtihâl buyurunca Hazret-i Hüseyin, bundan sonra ilmini ve edebini, yüksek babasının yanında tamamladı...