Ahmet Demirbaş

Kanuni Sultan Süleyman​, haçlı saldırılarına son vermek için ordusuyla sefere çıkmıştı. Ordu, Belgrad'a doğru ağır ağır ilerliyordu...

Necis olduğu bilinmeyen şeyleri yememek vesvese olur. Bilmek, ya bizzat görmekle veya âdil Müslümanların gördük demeleriyle anlaşılır. 

Müctehid olmayan bir kimsenin, bir âyet-i kerimeye mâna vermeye kalkması çok yanlıştır. Doğru mâna verse bile hata etmiş olur!.. 

Herhangi bir ülkedeki Müslümanların başına gelen olaylar bizi üzmüyorsa, onların çektikleri acılar içimizi yakmıyorsa, imanda bir bozukluk var demektir!

Hadis-i şerifte mealen buyuruldu ki: "Özür dileyen kardeşiniz, niyetinde samimi olmasa da, özrünü kabul edin."

Ahmaklık, kârını zararını bilmemek, iyiyi kötüyü ayıramamak, körü körüne bir şeye saplanıp gitmektir. İyilik yapıyorum sanarak kötülük eder!

İslâmiyet "Komşunun karısını kızını baştan çıkarmayınız, âile yuvalarını yıkmayınız, istediğiniz kızla evleniniz!" diyor...

"Ben, Resûl-i ekremin soyundanım. Bana bunları çok görmeyiniz. Bunlar, Allahü teâlânın bana bir ihsânıdır..."

Dünya sevgisi, her cins kötülüğün başıdır. Dünyayı kalpten çıkarmanın da bir tek ilacı vardır. O da, Allah adamlarını sevmektir.

Rügâne isminde meşhur bir pehlivan vardı. Kimse sırtını yere getiremiyordu. Peygamber efendimiz onu Müslüman olmaya davet etti...

Ehl-i sünnet âlimleri söz birliğiyle buyuruyorlar ki: "İbadetler imandan parça değildir. Yalnız, namazda söz birliği olmadı." 

Kalbin en ağır hastalığı, Allah’tan başkasına bağlanmasıdır. Her ne Allahü teâlâya bağlanmasına engel oluyorsa mabudu o olur!

Bir farzı kasten yapmayan veya bir haramdan kaçmayan, açıkça günah işleyen kimsenin yaptığı nafile ve sünnetleri kabul olmaz, sevap verilmez.

Salih amel, İslam’ın beş şartıdır. İslam’ın bu beş temelini, bir kimse hakkıyla kusursuz yaparsa, Cehennemden kurtulur...

Allahü teala, başıboş yaratmadığı insanın, ne yapması gerektiğini, peygamberleri vasıtası ile, kitaplar göndererek bildirmiştir. 

"Yaratıcı var" demekle, Allah’a inanmak çok farklıdır. Yaratıcı diye, hayalî bir varlığa inanmanın ateistlikten hiç farkı yoktur.

Bir insan, kendi mezhebine göre yapamadığı bir şeyi, ihtiyaç olunca, başka bir hak mezhebe göre yapabiliyor. Bu ne büyük bir nimettir!

Cahiller, ahmaklar, "Allah, dostlarına niçin bela gönderiyor da, nimet vermiyor" diyerek, bu sevgili kullara inanmıyorlar...

Allah adamlarından Bâyezid-i Bistâmî hazretlerine bir gün bu derecelere, makamlara nasıl kavuştuğu sorulur...

“Allahü teâlâ buyuruyor ki: Ey Âdemoğlu! Şirk koşmadan yer dolusu günahla bana kavuşursan, seni yer dolusu mağfiretle karşılarım.”