Mehmet Oruç

Son yıllarda çok kimse, "İslamiyet akıl ve mantık dinidir" deyip kendi kısa aklına göre dinde yorum yapmaktadır.

Peygamber efendimiz, daha İslâmın ilk yıllarından itibaren toplumda fakirlerin korunup gözetilmesi ile ilgilenmiştir.

Peygamber efendimiz, yetimleri korur ve kollardı. Yetimlerle ilgili olarak, "Büyük günahlar yedidir: Bunlardan biri de yetim malı yemektir.

Peygamber Efendimiz, yaşlılara hürmet eder, Eshabının da hürmet etmesini isterdi.

Resulullah efendimiz, İslamı tebliğde, yaymada, genç-yaşlı, kadın-erkek toplumun her kesiminden istifade etmiştir.

Resulullah efendimiz, çocuklara ayrı bir değer verir onların iyi yetiştirilmesini emrederdi: "Çocuklarının haklarını ifa etmiyenin namazları, oruçları kabul olmaz" "Kendinizi ve evlerinizde ve emirlerinizde olanları ateşten koruyunuz!" buyururdu.

Peygamber efendimiz aileye, ailenin vazgeçilmez ferdi olan kadına çok önem verirdi. Kadına değer verilmediği insan yerine konulmadığı, diri diri kuma gömüldüğü bir devirde onu layık olduğu mevkiye getirdi.

Peygamber efendimiz, aileye çok önem verirdi. Aileyi, sağlıklı toplumun esası kabul eder, bunun için, evliliği kolaylaştırıp özendirirdi.

Dün ülkemizdeki misyonerlik faaliyetlerinden bahsetmiştik. Zannetmeyin ki bu faaliyetler sadece Türkiye'de yapılıyor. Aynı hızla Türk cumhuriyetlerinde de bu çalışmalar yapılıyor.

Resulullah efendimiz, insanların zararına olmayan, onlara faydası dokunan yenilikleri, gelişmeleri teşvik ederdi. Efendimiz, dine aykırı olmayan, akla ve insan yaratılışına uygun olan eski yaşayışları da yasaklamamıştır.

Adalet dinin esasındandır. Bunun için, Kur'an-ı Kerim'de adalet üzerinde çok durulmuş, Resulullah efendimize insanlar arasında adaleti gerçekleştirmesi emrolunmuştur.

Yıllardır yazıyoruz: Batı'nın Anadolu'da gözü var; uzun vadede ülkemiz insanlarını önce Hıristiyan yapıp sonra da, Anadolu'ya kültürel yönden sahip olmak, arkasından da Osmanlı, Selçuklu öncesine geri döndürmek... diye. Son yıllarda yoğunlaşan Misyonerlik faaliyetleri bu sinsi planın iyice ortaya çıkmaya başladığını göstermektedir.

Resulullah efendimiz, daha gençliğinden itibaren güvenilir, itimat edilir bir kimse olarak tanınmıştır.

Resulullah efendimiz, Arabistan yarımadasındaki, sert, inatçı insanları, çok güzel idare ederek ve cefalarına sabrederek, onları yumuşaklıkla itaate getirdi.

Yahudi bilginlerinden ve zenginlerinden Zeyd bin Sune anlatır:

Peygamber efendimiz, nübüvvetten önce de, hilm, yumuşak huyluluk sıfatının üstünlüğü ile kavminin en büyüğü idi. Her hilm sahibinden muhakkak bir eksiklik sadır olmuştur. Fakat, Resul aleyhisselam, bundan masun bulunmuş, eza ve işkencelerin çoğalması, kendisinin, ancak sabrını artırmıştır.

Dün bahsetmiştik. İnsanın bir maddî bir de manevî yönü vardır, diye. İnsanı insan yapan bu iki unsurdur.

Abdullah bin Mes'ud hazretleri anlatır: Resul aleyhisselam bize,"Siz, aranızda kimi, pehlivan sayarsınız?" diye sordu.

Bütün dünyada insanlar, hızlı bir şekilde bunalıma sürüklenmekte; mutsuzluk, huzursuzluk her tarafı sarmış durumda.

Peygamber Efendimiz, âlemlere rahmet olarak gönderildiği için herkesin kurtulmasını isterdi, herkese merhamet ederdi. Bazı Eshabın itirazına rağmen, Hazrecîlerin ve münafıkların lideri Abdullah bin Übeyy bin Selul'ün ricası üzerine cesedini, kendi gömleğine sardırmış ve cenaze namazını da, kıldırmıştı.