Muammer Erkul

Dedemin selamını, koca minibüsteki üç yolcudan biri aldı. Şoförse kolundaki saate bakarken başka gelen olup olmadığını gözlüyordu. Az sonra durağın kâhyası düdüğünü öttürdü. O zaman isteksizce kıpırdattı arabayı ama "bomboş gidiyoruz" diye de homurdanıyordu...

Saçı başı yolunmuş, yerlere yıkılıp toza bulanmış, hırpalanmış ve tırmalanmış olan turist elinin tersiyle de patlayan dudağını siliyordu. "Var ben olmak Musliman, ne oluyorsunuz size?" diyordu. Yaşlı bir adamın ardına sığınmış; irileşen mavi gözleriyle, korku içinde diğerlerine bakıyordu.

İki Çingene, hiçbir kitabın öğretemeyeceği iki büyük ders verdi bana, unutmam mümkün değil. (Çingeneler için kullanılan "Roman" lafı yakın zamanda çıktı.)

Dayıma uğradım. Yere diz çökmüş, kanepenin üstüne gazeteyi sermiş. Tam da şu okuduğunuz sayfalar açık. "Ne yazmış yeğenin?" dedim. "Cumadan yeni geldim, açtım sayfaları ama daha okuyamadım" dedi...

İlâhi; ilâhî olanı övmektir. Bu ise ibadettir. İbadet ise; söyleneni ve söylendiği gibi yapmaktır... Şimdi, pavyonlardan emanet alınan kimi çalgı ve çalgıcılar; şu mübarek ramazan-ı şerif günlerinde, sabahlara kadar çalıyor, çalışıyor. Hem de daha düne kadar kendilerini horlayan dindarlarımızın alkışları altında! Hatta bazıları bu işten sevap bile bekliyor!

Krala derler ki: "Suyundan her içenin delireceği yağmurlar yağacak!" O da büyük küplere su biriktirir ve onlardan içer sadece. Fakat gün gelir, o yağmurun suyundan içmemiş kimse kalmaz. İnsanlar bakarlar ki kralları kendilerinden farklı davranıyor: "Kral delirdi" demeye başlarlar! Adam bakar, tahtı elden gidecek; temiz sularla dolu bütün küplerini kırar ve delirten yağmurun karıştığı sulardan kendisi de içmeye başlar...

Fırtına savrulan yeleleri arasından ufka baktığım atımla, uzaklara doğru uçmak... Ve yine aynı atımla kanlarımız karışmış ve soluklarımız dolaşmış ve bakışlarımız sarmaşmış olarak, Cennete doğru uçmak... En büyük hayallerimden biriydi!

Oruç tutmak da "yolculuğa" benziyor. En büyük benzerliği ise "kalkış" ve "iniş" saatleri. Yani sen vasıtaya girmedikten, uçağa binmedikten sonra istediği kadar "ben yolcuyum" de, veya uçağın ardından koşmaya çalış, faydasız!..

(Türkçe okuyabilen her vicdan sahibi aşağıdaki satırlarımı anlayabilecek... Buyurun, elbette siz de anlayacaksınız!) Uçağa binip Mekke'ye gitmek (misal ki, tam) 4 saat... Fakat Kâbe'nin bulunduğu şehre ineceğinden tam 4 saat önce havaalanına gel bakalım, uçakla birlikte havalanabilecek misin?

Dünya tarihinin gördüğü en yüksek "baş fiyatı"nı buldu o sene fındık!..

Kanun üstüne kanun, tedbir üstüne tedbir... Bu kadar çaba sonuç verdi ve sigara içenler nihayet toplumda birer cüzzamlı muamelesi görmeye başladı! Önce otobüslerden, vapurlardan indirildi tiryakiler ve sonra bürolardan, kahvehanelerden çıkarıldı. Aslında iyi de oldu! En sonunda yıldızların altından başka yer kalmadı sigara tüttürülebilecek.

Yazmam gerekiyor... Ama ne yazabilirim?

Devrek'in Çaydeğirmeni'ne bağlı, Filyos Irmağının aktığı geniş vadiye bakan Karabaşlı Köyü'ne çıktık. Orada bizi; bahçelerinde hamur açılan, sac üstünde yufka kızartılan bazı avlulara götürdüler...

Zaman filan yok aslında! Bir ben varım bir de sen, sonra da diğerleri...

Bir tohum at! Attığın tohumu ister unuut, ister unutma. Sonra bir tohum daha at; ister sulaa, ister sulama!.. Ardından bir tohum daha at. Bir tohum daha at sonra, bir daha, bir daha ve bir daha...

Bolu'nun kuzeyindeki Yedigöller havzası 1965 yılında milli park olarak korumaya alınmış. Bir buçuk kilometrelik mesafeye sıralanmış büyüklü küçüklü bu heyelan göllerinin çevresinde sarıçam, karaçam, kayın, kızılağaç, Uludağ köknarı ve gürgen ağaçları yükseliyor.

Haritalardaki bazı kelime ve işaretlerin yeterince anlam ifade etmeleri için, insanın oraları görmesi lazım. Yoksa ırmaklar, göller, dağlar, hatta koca şehirler; kitap sayfaları arasında yatan birkaç harften başka ne ki! Misal: Dirgina neresidir, dağdan inene ne ifade eder, biliyorum artık!

Bir insan düşünün ki; her ne yaparsa yapsın, hesabını sizden soracaklar!.. Kimse görmezken bile bir yanlış iş yapsa, size şöyle diyecekler: "Gel bakalım, ver bu yanlışın hesabını!.."

Kendi üzerinde dönen değirmen taşları misali dönüyorum odalarda;

Otogardasın... Birilerini bir yerlere gönderiyorsun, da; kimi, nereye? "Al şu senin biletin, bu otobüse bineceksin.