Muammer Erkul

Bir meseleyi izah etmek için, Ahmet abi mesaj yazmış, diyor ki: "Hizmette tiraj, viraj, sınır ve sinir yoktur." Alacağımı aldım ve anlayacağımı anladım...

İsmimizle erişilen web sayfasını, geçen yıl 19 Ocakta başlatmıştık. Yayınlanmış yazı ve çizgilerimizi toplamaktı gayemiz.

Bende takıntı başladı; "cuma vaazından geliyorum" diyen hanım görsem, neler dinlediğini soruyorum. Dün de ablama sordum;

Dokunamıyorum sana... Fakat sen bana dokunuyorsun! Dursam durulamayacak, kaçsam kaçılamayacak haldeyim senden! Üşüyorum... İçim daha çok savruluyor dışımdan ve dışım içimden fazla savruluyor; senden, sana doğru... Soğuk esen rüzgârlar gibisin şimdi... İçim üşüyor varlığınla! Oysa, ne ayaz geceleri ısıtmıştım hayalinle ben! Kara bir kıştı. Siyah bir paltoya sarılmıştım nehrin üstündeki köprüde. Sen beni, ilk o resmimde görmüştün... Ben, artık görüldüğümü bilerek; sobelenmiş bir çocuk gibi büzüşmüştüm köşeme... Yastığıma sarılmıştım... Hani çoğu zaman; karanlıktayken ve yalnızken ve gözleri kapalıyken daha iyi görür ya insan; görmek istediklerini!..

Çoğu kimse, kendisinden uzaklarda çarpan bir yürek için; ne kadar umut, ne kadar çok yaşama sevinci olabileceğinin farkında bile değildir!

Yazarlık yaptığımı sansanız da; benim mesleğim televizyon seyretmek!.. Hayranı olduğum televizyonsuz kimseler hariç, herkese sormak lazım; "televizyon seyretmek işi" günde kaç saatlerini alıyor? Dürüst olalım, itiraf edelim: Her gün televizyonun açık durduğu saatin onda birini; misal ki sadece 20 sayfa okusak; 10 günde 200 ve 30 günde 600 sayfa bitirirdik. İşte o zaman, insanları her ay ikişer üçer kitap bitiren bu ülke, âdeta "infilak" ederdi!

(Çok daha uzun süre hayatta kalmanın sırrını gerçekten fark ettim galiba! Bunu size de söylememi ister miydiniz?) Bir ölümcül hastaya; "sağlıkla geçireceğin altı ayın olsa ne yapardın" diye sorulsa cevabı ne olurdu?..

Seyirci dolu arenanın ortasında şaşkın adamlar, korkmuş kadınlar, ağlaşan çocuklar...

Kocaman bir tepsi içinde börek yapardı bazen annem...

Batımızdakilere benzemek için bu hafta HİNDİ yedi çoğu kimse. Kurban Bayramında yırtınanlarda ses yok! Sorsan, HİNDİLİ sofralardan, çakır kafa; "zaten bu HİNDİLERİ Hıristiyanların Noel bayramında yemek için yetiştirdiler" diyecekler!

Günaydın... Bugün yeni bir gün ve ben sana günaydın diyerek; aydınlık bir gün, huzurlu, sağlıklı, güzel bir gün dilerim... Bir günaydınla ve bir selamla ve iyi temennilerle gönlünü almak isterim ve bunu, günlerin başlangıcı olan bütün sabahlarda yapmaya çalışırım... Çünkü bu sabah yeni bir gün başlamıştır. Bu başlayan gün bizler için yeni bir başlangıçtır. Ve her başlangıç yeni bir

Hadi ge­lin bu­gün bi­ri­le­ri­ni si­nir ede­lim! Pa­ra ka­zan­ma­nın ilk adı­mı ola­rak, isim­le­ri­nin ba­şı­na "ka­dın" ke­li­me­si­ni ek­le­yen­le­ri me­se­la...

An­la­mak­ta zor­lan­dı­ğı­mız çok ka­nun­la­rı­mız ol­muş... Min­tan ye­lek, po­tur ça­rık bi­ri da­ha ko­şa­rak, il­çe sı­nı­rın­da bek­le­şen köy­lü­le­ri­nin ya­nı­na va­rı­yor. Ba­şın­da­ki kas­ke­ti çı­ka­rıp bir di­ğe­ri­ne ve­ri­yor. Kas­ke­ti gi­yen za­val­lı da ace­ley­le çar­şı­ya ko­şar­ken, ar­ka­da­ki­ler "oya­lan­ma­ma­sı­nı" tem­bih edi­yor­lar!

Torun­la­rı ol­mak­la şe­ref­len­di­ği­miz de­de­le­ri­miz, in­san­lar ta­ra­fın­dan bi­li­nip övül­me­yi umur­sa­ma­dık­la­rın­dan; ba­zı gü­zel iş­le­ri­nin kay­dı­nı bi­le tut­ma­mış­lar... Hat­ta öy­le iş­ler ki bun­lar (böy­le bir şe­yin müm­kün ola­bi­le­ce­ği­ni bi­le) şim­di­ler­de pek ço­ğu­mu­zun ka­fa­sı al­mı­yor!

Cam Fab­ri­ka­sı grev­dey­ken 2, 3 ay­lık­tı ve onu loj­man­la­rın ka­pı­sın­da­ki göz­cü­ler bes­li­yor­du.

Kedi sev­gi­si do­ğuş­tan ge­lir... Har­man­te­pe'de­ki ke­di­le­rin bi­le isim­le­ri­ni ha­tır­la­rım: İs­miy­le mü­sem­ma Du­man; te­vel­lü­dü ke­sin ben­den da­ha es­ki De­de ve o sı­ra­lar be­nim gi­bi bir yav­ru olan, si­yah be­yaz ya­ma­lı Bon­cuk. Ki eliy­le ka­pı­yı bas­tı­ra­rak De­de'yi içe­ri sok­maz­dı; bir yaş­lı er­kek için ne acı du­rum!..

İnsan uçar mı? Uçar! Son­ra ko­nar. Ve tek­rar uçup baş­ka yer­le­re ko­nar...

Bazı söz­ler, ok gi­bi­dir; sap­la­nır, için­de ka­lır! Ko­şar­sın acı­sıy­la. Fa­kat asıl, oku ye­dik­ten son­ra yol alır­sın!

Bay­ram­lar bu­ra­da mî­rim, bay­ram ço­cuk­la­rı ne­re­de! (-Bay­ram­lar da­ha sık mı ge­li­yor ne? Ge­zin­mek­ten diz­le­rim ağ­rı­dı. İki bay­ram ara­sı ba­ca­ğı­mı uza­ta­cak va­kit bi­le ol­mu­yor!

Kur­ban'da bir şey­ler du­ya­cak­san; ..kur­ban­lık­la­rın ba­kış­la­rı­nı din­le!