Muammer Erkul

Misal veriyorum: Birine "göz önünde burnunu karıştırma" desen, der ki; "Yoksa beni beğenmiyor musun?.."

Tarihî bir yazı yazacağım, iyi dinleyin! Hatice, benim "adamım"dır, gece aradı. "Biliyorsun, Sefa Beyle kafalarımız uydu, sitede yazıp duruyoruz" dedi. Biliyordum haliyle. "Yeni bir fikrimiz var, dedi. Üçüncü Yeni şiir akımı..."

Dedem anlattıklarını hikâyeler şeklinde anlatırdı hep... Bazen geç saatlere kadar sürerdi bu fasıl. Ama ben de sonuna kadar hatırlardım anlattıklarını; bunun için şaşardım kendime... Öyle ki; herkesin uykusunun geldiğini görür, yine dinlerdim... Bir gün bunu konuşmuştuk annemle. -Aslında sen öyle zannediyorsun, demişti. Bunu yapan dedendi!..

Dünyanın yedi harikasını herkes sayar... Siz de sayarsınız... Na'şukadar çocukken, okula giden abla ve abilerden öğrenip bilmiş bilmiş sayardım ben de: -Çinlilerin Türk akınlarını durdurmak için yaptığı, Ay'dan bile görünecek büyüklükteki duvar, Çin Seddi... Mısır'daki piramitler... Babil'in asma bahçeleri...

Surlar, şarap fıçısının tahtaları gibi çevrelemişti Bizans'ı... Osmanlı, bir kıvılcım gibi gelip dokununca dinamit sandığına; sanılanın aksine, infilakıyla sarsıldı dünya Bizans'ın... Sene 1453'tü...

Gel bakalım şu mindere! Gidip dedemin yanına oturdum. Çünkü bir şeyler anlatacağını anlamıştım... Az evvel önüne konan kahveden bir yudum aldıktan sonra dedi ki: - Şimdi sana bir masal anlatacağım, fakat senden önce başkaları anlayacak!

Ne farkı var?.. Ha Pamuk Prenses'in dudağına kondurulan öpücük; ha Frankeştayn'ın tepesine isabet ettirilen yıldırım!.. İki beden vardı yerde... İki de enerji; onları ayağa kaldıran! Soru şu: Sen, hangisisin?..

Olsun... Sevinirim! Pijamalarımı giydiğim zaman, aydedeyi görmeye çalışmam... Ve eğer görebilirsem; "onu bir kere daha görebildiğim için" sevinmem ile, kaç yaşımda olmamın ne alakası var?..

Peki, nerde sesimin cıvıltısı, gözümün pırıltısı ve gülüşümün pembeleri, 'günaydın'larım, 'nasılsın'larım, 'merhaba'larım;

Uzun süre düşünmüştüm; komik miydi, korkunç mu? İşte, upuzun yatıyordu yerde... Herkes başına toplanmıştı... Kocaman bir odunu diklemesine koymuşlardı iki çenesi arasına... Ağzıysa nah şu kadar açık, öylesine bakıyordu... Sadece bakıyordu, cansız gözlerle! -Yer mi beni bu? Demiştim... -Korkma yiyemez, demişlerdi... Baksana, hiç hayat belirtisi yok...

Bebekler neden güzeldir, biliyor musun" diye sormuştu bir zamanlar Hazret-i Yunus... Ve sonra şöyle devam etmişti: "Çünkü bebekler günahsızdır. Günahsız olan güzel olur!.."

Yazdan sonra koca bir sonbahar geçti, kış da geçmek üzere; yağış yok... Gerçekten, bu kimin umurunda?

Yoktun ki baktığım hiçbir yönde... Hiç dolanmadı bir kuşak gibi, aynı anda aynı rüzgâr; ikimizin beline...

Ve bir gün fark edersin ki; Toprağın ölü karanlığı içine atılmış filizlerden bazısı kaldırmış başını... Güneşi görmüş... Ve görülmeyi istemiş...

Her gün... Her gün yeni bir hayaldir peşinden koştuğum. Yeni bir hayal.

Avrasya Maratonunun her sene bir birincisi oluyor... Bir ikincisi, bir de üçüncüsü... Sen kaçıncısın?

Uzaklar, vardır... Ama, görünmez; yolcular tarafından!..

Küçük kutular içinde fide yetiştirirdi ninem; menekşeler, mineler, karanfiller... Sonra bunları, kendi bildiği bir zamanda duvar üstünden indirip, uygun yerlere dikerdi. Okuyup yazma bilecek kadar büyümüştüm.

Sabah, henüz, kapağı açılmamış bir gazoz kadar sakin dururken; çayın canı 'beni' çeker!.. Çayın demi; demliğin ağzından bardağın içine, bardağın ağzından içime dökülür... Ben, fısıldarım; içine!.. Duyuyor musun?..

Tahtımı insanların gönlüne kurardım. Aramazdım havası en güzel tepeler... Güneşi en güzel alan yamaçlar... Suyu en bol olan ovalar... Sultan olsam, tahtımı insanların gönlüne kurardım.