Muammer Erkul

Pervâneler, beni göremezdi bile; Ben... "Senden" tutuşmuş bir meş'ale gibi, ortalarda dolaşmasaydım!..

Ellerim boşluğa boşluğa gidiyor... Dünyada basacak yer bulamayan sarhoşun dolaşık ayakları gibi; karışık parmaklarım üzerimde sığınacak bir kuytu bulamıyor... Aklım, yangında gevreyip kalmış son dala tüneyen kuş gibi; Şaşkın!..

Bir sünger olsa... Ve dünde kalan bütün öfkeleri silse bu sünger... Hatırlamasak artık, kime kızmıştık beş gün önce. Hatırlamasak altı ay evvel kime küsmüş, kiminle kavga etmiştik... Altı yıl evvel kimden kazık yemiştik. Ve silinse tamamen, çocukluğumuzdan beri yaşayıp hazmedemediğimiz başarısızlıklar...

Hayırlı Cumalar, dedi az evvel biri telefonu kapatırken... Günlerden Cuma olduğunu, önümdeki yazıyı gelecek Cuma günü için yazdığımı... Ardından da, belki bunlarla bağlantılı olarak başka bir hadiseyi hatırladım...

Sorular, cevapları sevmez... Çünkü cevaplar "eceli"dir soruların! Sorular cevapları sevmez... Çünkü karın güneşi sevmediği gibi; cevaplar ısıttığında, sorular erir!..

Gitme, dedim. Her kim isen!.. Yabancı bir şehrin seni tanamayan sokaklarında; kılavuzsuz, ve telefonsuz, ve hatta adressiz kaybolduğunu sanıp...

Verdiğin; aldığın ışıktır... Kârın ise; aydınlık kalmak!.. Temiz bir ayna da aydınlık kalabilir ışıkta durduğu müddetçe, kara bir keçe de... Biri aydınlıkta kalır, diğeri kendine bakanları da aydın kılar! Sen, kendin karar vereceksin; "ne" olduğuna...

Bazen'ler ile başlar bazı cümleler; Belirsizliğin, bir sis gibi çöktüğü... Ve zamanın, ritmi bozuk bir nabız gibi attığı vakitlerde...

Ne farkı var?.. Ha Pamuk Prenses'in dudağına kondurulan öpücük; ha Frankeştayn'ın tepesine isabet ettirilen yıldırım!..İki beden vardı yerde... İki de enerji; onları ayağa kaldıran! Soru şu: Sen, hangisisin?..

Kaç koca geminin "ufak bir delik" yüzünden battığını, ve kaç uçağınsa "küçücük bir vida" yüzünden düştüğünü biliyor musunuz?.. Peki ya her yıl, (her duyana anlamsız gelen) basit bir sebep yüzünden kaç evliliğin bittiğini; ortaklıkların bozulduğunu, dostlukların silindiğini?..

Dikkatli bakın;40 yıllık yuvalarda bile 40 tane problem göremezsiniz. Ama 40 yıllık yuvaların (neredeyse) tamamında 40 yıllık bir bezginlik vardır problemlere karşı... Bıkkınlık vardır... Çoktaan bırakılmıştır yelkenlerin ipleri; dümen ne yana dönerse dönsün, diye!.. Ve zaten dönüp durmaktadır dümen; Kahvehanelere, şu hanelere, bu hanelere, başka hanelere doğru!..

Geniiiş ve yeşil tarlalar gibi yayılmıştı içim...Her tarafımda, ayrı bir damakla sevişecek mahsuller yetişiyordu.

Eski kitabımı getirdi bir arkadaşım, sonra da cebindeki kalemlerden birini rastgele çekip üzerine koydu ve önüme doğru sürerek; "Şu kitabı, artık imzala!.." Dedi.

Kızkulesi, bir hançerin kabzasıdır aslında; İstanbul'un eteğine saplanmış!.. § Sanırım ki, ilk rüzgârda savrulurdu İstanbul; Eteğinde olmasaydı bu kule... Bu kule; Bir hançerin kabzasıdır aslında!..

İncecik bir vazo düştü yere... Bir gül kırıldı orta yerinden! İki minik çerçeve sarsıldı duvarda ve son kez dokundular biribirlerine... 03.02 idi kırıldığında saat!

Bulutlara dolaşmış bir uçağın, rüyalarında "hava limanlarını" görmesinden ne farkı var ki; burnunun, sabahları "kızkulesi" diye sızlamasının?..

Aynı asrın aynı dilimini paylaşıyor olmamız bizler için (yani benim için) ne büyük bir şans... Allah vergisi bir öğretme kaabiliyeti...

Sokulmadan kollarımın arasına, nereden bileceksin ki sen; sıcağı?.. Ve dokunmadan dudaklarıma; Yumuşağı?..

Dedi ki dedem: Demek konuştuklarımızı anlattığında "aramızda rabıta olduğunu" söyledi baban... Bu; bağ-irtibat demek... Ben, sanki bir hayal gibiyim senin için, değil mi?.. Bana bakıyorsun ama başka şeyler görüyorsun... Peki bunun doğrusu ne, biliyor musun?.. Aynısı... Yani bana bakmalısın, ama başka şeyler görmelisin!..

Bir çöl gibi bütüün zemine serilip sessizce yatacak kadar kızmış olmayı kim bilebilir; Susmayanlara!..